VU Magazine 1979 - pagina 428

m yil magazine 30 financiële aktie. Er moet, vindt men, een strukturele samenwerking op universitair nivo tot stand komen met Nicaragua. Het VU-komité heeft daar al duidelijke ideeën over. „Je kunt geen geloofwaardige financiële aktie voeren als je daar geen langdurig perspectief aan geeft door een meer strukturele samenwerking, vindt het komité op de VU. In een nota aan de kommissie buitenland van de universiteitsraad zet het komité uiteen waarom universitaire samenwerking met Nicaragua uitstekend past in het beleidskader van de ontwikkelingssamenwerking, die de VU in de Derde Wereld bedrijft. Dit beleidskader onderscheidt de volgende kriteria waaraan universitaire ontwikkelingssamenwerking zou moeten voldoen: a. de keuze voor een ontwikkelingsland, b. de direkte noodsituatie, c. een keuze voor projekten/aktiviteiten, die ontwikkelingen ondersteunen welke grote delen van de bevolking (met name de armsten) ten goede komen en c. de keuze voor projekten/aktiviteiten, die de samenleving (incl. de universiteiten) minder afhankelijk maken. Het overheidsbeleid van Nicaragua blijkt in sterke mate aan deze kriteria te voldoen. Bezien we de randvoorwaarden, die het VU-beleidskader voor ontwikke-

lingssamenwerking voor partnerkeuze stelt dan kan van die van de ,,potentiële kwaliteit" het volgende gezegd worden. Er zijn in Nicaragua twee vrij oude universiteiten; het onderwijs is evenwel grotendeels beperkt tot het kandidaatsnivo. Voor nakandidaatsonderwijs is men op het buitenland (de Verenigde Staten) aangewezen. De potentiële kwaliteit is dus wel aanwezig maar verdient in verband met de wens tot vergroting van de onafhankelijkheid en zelfstandigheid (juist t.o.v. de V.S. dat Nicaragua decennia lang de wet voorschreef) van het nationale onderwijs duidelijk een aanvulling. Onderwijs sleutelrol Wat de randvoorwaarde ,,zingeving" betreft, die het beleidskader stelt: Van het academisch onderwijs in Nicaragua mag een grote maatschappelijke relevantie verwacht worden. Er is in dat land immers een duidelijk streven naar ,,zelfrelience" (het onafhankelijk van het buitenland op eigen benen willen staan). Ook probeert de Nicaraguaanse overheid de toegankelijkheid van het ondervtljs sterk te vergroten door prijscontroles op leermiddelen, gratis lageren middelbaar onderwijs en beurzen. En als het gaat om de randvoorwaarde ,,academische vrijheid", die het be-

leidkader hanteert: de onderwijsparagraaf van het regeringsprogramma van de Voorlopige Regering van Nicaragua garandeert deze uitdrukkelijk. Tenslotte nog de randvoorwaarde van ,,maatschappelijke openheid". Het nationaal programma voor geïntegreerde onderwijsontwikkeling in Nicaragua geeft het onderwijs daar ,,een sleutelrol in het veranderingsproces in het richting geven in kritische en bevrijdende zin". Universitaire samenwerking tussen de VU en Nicaragua past dus zeer goed binnen het huidige beleidkader daarvoor van de VU, zo konkludeert het Nicaragua-komité in zijn beleidsnota aan de universiteitsraad. Universitaire samenwerking sluit bovendien goed aan bij de door de VU beoogde verbreding van de buitenlandse relaties, vervolgt het komité. Er lijkt dan ook alle reden te zijn om een samenwerking met instellingen in Nicaragua aan te gaan, vindt het. Daar komt nog bij, dat het onderwijs één van de allerhoogste prioriteiten is van de Nicaraguaanse regering. De wederopbouw van het land eist een goede scholing van de bevolking vooral op technisch en agrarisch gebied. Kruistocht Daartoe moet allereerst het enorme analfabetisme bestreden worden. De

Politieke gevangenen werden onder Somoza letterlijk leeggezogen door Bloedbank

Nicaragua: Amerika's eerste Vietnam Iets over de geschiedenis van het Somozaregime. Nadat Nicaragua in 1821 onafhankelijk was geworden is het land in de 19e eeuw het toneel van een reeks burgeroorlogen tussen rivaliserende frakties van de heersende klasse („liberalen" en „conservatieven"). De Verenigde Staten maken dankbaar gebruik van deze instabiele situatie. Vanaf 1848 wordt Nicaragua voor hen van bijzonder belang, als er in Callforniê goud wordt ontdekt en de „goldrush" begint. Aangezien voor de goudzoekers de trek van Oost naar West levensgevaarlqk is - de aanwezige Indianen waren hen niet gunstig gezind - zochten zy een veiliger weg. De gunstige omstandigheden in Nicaragua boden een prima doorgangsroute. Langzamerhand veroverde Amerika de volledige economische en politieke controle over het land. De United Fruit Company verdient schatten aan de bananenplantages, de bankiers Brown en SeUgman beheersen de spoorwegen, douane en het bankwezen (de zgn. Brown Brothers Republic). Amerika mengt zich in de verkiezingen en stelt b. v. in 1917 ais eis, dat de regering een economisch beleid voert in volledige overeenstemming met het US State Department.

Typisch voorbeeld van de verhouding is ook het Chamerro-Bryan Pakt (1914), dat de VS het recht geeft militair in te grijpen. Tussen 19J2 en 1925 kampeerden dan ook konstant enige duizenden mariniers in Nicaragua. De bevolking legde zich hier niet bij neer. Vele tientallen opstanden en stakingen waren hiervan teken. In 1925 is er weer zo'n opstand tegen de konservatieven. De mariniers komen terug en leggen een vredesplan voor. Alle liberale leiders gaan akkoord behalve generaal Sandino. Deze weigering zou leiden tot een oorlog, die bekend staat als,,Amerika's eerste Vietnam". Sandino hield er een nationalistische, anti-imperialistische visie op na en wilde de mariniers uit het land verdrijven en sociale hervormingen doorvoeren. Tussen 1927 en 1933 heerst er een wrede oorlog die in vele opzichten doet denken aan Vietnam. Een strijd tegen een volksbeweging die zijn basis vindt op het platteland. De Amerikanen pasten in de antiguerilla-oorlog de ,,verschroeide aardetactiek" toe, waarbij de boerenbevolking systematisch met terreur en intimidatie te maken kreeg en een oorlog waarbij meer

dan 70 gruwelijke bombardementen op de burgerbevolking plaatsvonden, en dat alles tegen een nauwelijks 3000 mensen tellend legertje van Sandino. Niettemin groeit zijn aanhang. Ook in de publieke opinie van de VS dringt door wat er in Nicaragua gebeurt: de All American Anti-imperialist League eist terugtrekking van de mariniers, wat in 1933 ook gebeurt. Zij laten een goed getraine Guardia National achter o.l.v. generaal Anastagio Somoza.

LafFe moord Op laffe wijze vermoordt deze eigenhandig Sandino in 1934. Na de moord op Sandino heeft Somoza vrij spel. Gedurende 44 jaar beheersen leden van de Somoza-familie het land als privé-wingewest. Het bewind kan steunen op drie peilers. In de eerste plaats de Guardia National. Gruwelyk voorbeeld van de praktijken van de GN zgn de onthullingen over wat zich afspeelde in de bloedbank „Hasmaferistas"; politieke gevangenen werden daar ietterlgk leeggezogen en het plasma aan de VS verkocht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen