VU Magazine 1979 - pagina 69

1-

nl magazine 22 indertijd al zei: het gaat langzaam, maar we zijn bezig voor onze kinderen. Het nationalisme is nog zó groot in de lidstaten, evenals de instabiliteit, 't Is moeilijk om op korte termijn grote resultaten te boeken. De regeringen durven niet veel, bang als ze zijn om uit het zadel gestoten te worden. „In beginsel moeten we natuurlijk naar een enkel mandaat toe. We moeten dan wel wegen vinden om goede contacten met de fractie in het eigen land te houden, en met je achterban, de kiezers natuurlijk. Voorlopig zie ik weinig problemen in het dubbele mandaat. Je komt in Straatsburg straks in een hele grote fractie terecht, daardoor hoef je in minder commissies te zitten en kun je het parlementaire werk in Nederland en daar goed verdelen. Alles is tegen dat dubbele mandaat, hè. De hele sfeer, onwillekeurig wordt er gedacht in termen van: een dubbel mandaat is dubbel inkomen. Er moet natuurlijk van een salaris sprake zijn. Een parlement moet sterkzijn, zowel hier als in Straatsburg. En als minister Andriessen over de Europese financiën praat in de Kamer, ben ik met mijn dubbele mandaat een geduchter tegenstander dan een gewoon parlementariër." Woordvoerder voor de VVD wordt naar alle waarschijnlijkheid de in het Europese parlement gepokt en gemazelde mr. Cornelis Berkhouwer, van '73 tot '75 voorzitter van dat parlement. Berkhouwer: „Willen deze verkiezingen niet mislukken, dan is er een maximale inspanning nodig van de betrokken partijen en zeker ook de media om de boeren en burgers het belang voor te houden dat iedereen heeft bij deze verkiezingen. De Nederlandse boerenstand bijvoorbeeld heeft enorm veel profijt getrokken van de Europese landbouwpolitiek, en niet alleen de boeren. De grote doeleinden van de landbouwpolitiek zijn goeddeels verwezenlijkt. Met name de verzekering van de behoefte aan levensmiddelen voor de hele bevolking. Toen de EEG begon was Europa nog lang niet self-supporting, en nu wel. Daarnaast beschikt de boer nu over een zeer redelijk inkomen, plus dat de prijs voor zijn producten voor de consument alleszins betaalbaar is. Wat kost nou een kilo aardappels? Een paar kwartjes, en kijk 'es wat voor arbeidskosten daaraan vastzitten. Zonder bijdragen uit het Europese landbouwfonds zou dat onbetaalbaar zijn. Dat fonds wordt grotendeels gevoed met de inkomsten uit douaneheffingen op de import van goederen van buiten de gemeenschap, bijvoorbeeld op auto's uit Japan. Dat gaat allemaal naar de kassen van de Europese gemeenschap in Brussel. En de enige instantie die daarop controle kan uitoefenen, is het Europese parlement. Als dan het belang van het parlement nog niet duidelijk is! Ach, dat negatieve beeld dat we hebben in

Ei^]pa

1^ magazine 23 de pers, dat willen ze gewoon. We hebben naar de pers toe altijd slecht gezeten: Straatsburg is ver weg. Verhuizen naar Brussel hoeft niet, als we maar niet steeds op een andere plaats hoeven te vergaderen. Die burgemeester van Straatsburg, Pfimlin, zit vreselijk te hengsten om ons daar te houden. Wat wil je, het is een flinke bron van inkomsten voor die stad: straks een parlement met 410 leden en een staf van zo'n 3000ambtenaren . „Formeel gezien is de macht van het parlement betrekkelijk gering, het heeft slechts begrotingsbevoegdheid en dan nog niet eens met amenderingsrecht. Maar we kunnen alles doen naast die bevoegdheid wat ons niet verboden is. We gaan bijvoorbeeld de Fransen interpelleren over het niet nakomen van het zoutverdrag. Nee, we kunnen ze niet dwingen, maar dan krijgen ze wel de gehele publieke opinie in Europa tegen zich. Het is bij alle landen zo: de heren ministers moeten hun kiezers behagen. Het hemd van het nationale belang is nader dan de rok van het Europese streven, dat is door de economische crisis nog aangewakkerd. Ik ben het eens met de opvatting dat de beste Nederlandse politiek een Europese politiek is. Daarom zou ik het ook verkeerd vinden als de verkiezingen een landelijke match tussen de verschillende politieke partijen zou worden. Het zou echt te betreuren zijn als op Europees vlak de nationale geschillen de boventoon gaan voeren. Bestek 81 moet niet tot Europese issue worden verheven doorde socialisten. Het motto van de socialisten: Europa zal socialistisch zijn, of het zal niet zijn, dat vind ik behoorlijk aanmatigend- Dat is volledig in strijd met het pluralistische karakter van Europa, een totaal verkeerde meerderheidsstrategie. Ik heb trouwens begrepen dat die geluiden uit de Franse hoek komen, en dat de SPD met iemand als Willy Brandt, daar heel anders over denkt.

Panacee „De Euroverkiezingen zijn niet de laatste kans voor Europa, het mag niet een panacee zijn. De opkomst is natuurlijk wel erg belangrijk voor het welslagen. We moeten mikken op zo'n 60%, dan ben ik niet ontevreden. Ik merk trouwens dat een toenemend aantal mensen zich ervoor gaat interesseren, óók politici. Het nieuwe parlement mag geen retraiteoord worden voor gewezen politieke prima donnas, dat lijkt me een verkeerde zaak. Het Europarlement kan alleen functioneren met sterke jonge mensen die politiek echt iets te bieden hebben, die zich ook helemaal op Europa kunnen concentreren. Daarom ben ik ook tegen dat dubbele mandaat. Ik hoef, om in de Tweede Kamer goed te functioneren toch ook niet in de gemeenteraad of de provinciale staten te zitten? Op het ogenblik is het dubbele mandaat verplicht, maar de akte van Parijs heeft het open gelaten. Ik ben voor een scheiding, als die lieden in Straatsburg zitten, moeten ze zich daar waarmaken en zich niet verschuilen achter hun nationale mandaat. Zo'n dubbel mandaat functioneert trouwens

niet: het is niet vol te houden, fysiek niet, mentaal niet én politiek niet. „Een manco van het werken daar is wel dat ze alles denken op te lossen via commissies en rapporten enzo. Nu ook weer, is er op voorstel van Giscard een commissie van drie wijze mannen ingesteld, waaronder Biesheuvel. Die commissie moet kijken wat er gedaan moet worden om in verband met de uitbreiding van de gemeenschap met Portugal, Spanje en Griekenland de juiste werking van de instituten te verzekeren, om het soepel te laten verlopen. Ik denk dat we er niet veel wijzer van worden, en of de al dan niet zwakke gemeenschap zwakker zal worden bij uitbreiding met die drie landen doet niet ter zake. Het is een onafwijsbare noodzaak, vastgelegd in het verdrag van Rome. Er is altijd tegen die landen gezegd: jaag de kolonels en Franco weg, dan kun je erbij komen. En als ze dan aan de poort van Europa kloppen, kun je die poort niet gesloten houden. Die landen melden zich, je kunt alleen ja of nee zeggen. En als nee niet kan, blijft ja over".

Gït)tB figuren Ook in de Partij van de Arbeid is het lijsttrekkerschap geregeld, maar zonder strubbelingen ging dat niet bepaald. Zowel het partijbestuur als een speciale commissie onder voorzitterschap van Jan Pronk hadden een tweehoofdig lijsttrekkerschap geadviseerd kamervoorzitter Anne Vondeling en (aftredend) partijvoorzitter len van den Heuvel. Vondeling voelde daar niets voor en op uiterst strenge toon liet hij weten niemand naast zich te dulden. Waarna de commissie de voorkeur gaf aan len van den Heuvel alleen. Het werd dus Vondeling, daarmee een vacature scheppend voor het kamervoorzitterschap. Daarvoor was hij al afgetreden als voorzitter van het Nationaal Comité voor de Europese verkiezingen. In die laatstevhoedanigheid verklaarde hij in '76 nog: „Er zijn grote figurer\ nodig voor de Europese ver/ciezingen."

Die komen er ook. Naast de reeds genoemde SPDvoorzitter Willy Brandt hebben zich de Franse expremier Chaban-Delmas en de socialistenleider Frangois Mitterand kandidaat gesteld. Evenals de EVP-voorzitter Leo Tindemans, de Luxemburgse premier Thorn, CSU-leider Franz Josef Strauss (hoewel dat onwaarschijnlijk wordt nu hij minister-presidentvan de deelstaat Beieren is), uit Italië de Fiat-president Gianni Agnelli. En natuurlijk uit Nederland dr. Anne Vondeling, die ook zei dat hij een functie binnen het Europese parlement zag als een aardige afsluiting van zijn politieke carrière. Zou Der Spiegel dan toch gelijk hebben, toen het in september '78 schreef:„AusgedienteRegenten und abgemusterte Volksvertreter drangen in das neue Euro-Paria ment"? Dr. Schelto Patijn, groot pleitbezorger van de Europese verkiezingen en in '73 gepromoveerd op een dissertatie over het Europese parlement:„Ja, ze noemden in dat artikel het Europarlement „das Elefantenfriedhof", niet? In het verleden ging dat nog wel op, maar dat gold dan speciaal voor Duitsland. Misschien krijg je het nu ook wel, maar die geven de toon niet aan in het parlement. Dat wordt gedaan door een kleine groep, misschien zo'n dertig man, wat ze in Engeland de „frontbenchers" noemen ja. De rest bestaat uit hardwerkende lieden, veel vakmensen, op het gebied van vervoer, visserij, landbouw, financiën enzovoorts. Nee, zelf keer ik niet meer terug in het Europese parlement. Het wordt nu echt ernst met het parlement, ik heb me er jarenlang voor ingezet maar nu moet ik aan m'n gezin denken. Natuurlijk, ik doe wel mee aan de verkiezingscampagne van de partij. Die zal binnenkort wel beginnen. Dat zal in twee fasen gaan: eerst moeten we het partijkader motiveren en activeren en dan, zo rond april, mei, gaan we de boer op, naar de kiezer toe. Het zullen gewone zakelijke verkiezingen worden, zoals alle andere. Je sloft naar het zelfde stembureau als altijd om je briefje in de bus te doen. Verschil is, datje bezig bent met iets dat echt over de grenzen heenstijgt. Vanaf nu blijven die verkiezingen bij ons, elke vijfjaar moeten ze gehouden worden. Dat is een verplichting, een conditio sine qua non voor de gemeenschap. Alle andere internationale organisaties, zoals de UNCTAD, de FAO, de WHO, UNICEF, noem maar op, er zit geen

'Schelto Patijn, PvdA

PvdA-lijsttrekker Anne Vondeling (ANP-foto)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen