VU Magazine 1980 - pagina 468

Vü MAGAZINE 40

Uit de h<»:tus

De eik Daan Smit Meer dan driehonderd jaar geleden kwamen reeds vele soorten eiken in het Heilige Land voor. Alle eiken behoren tot het geslacht Qiiercus, waarvan er zo'n 450 soorten bekend zijn, verspreid over Noord-Amerika tot West/Zuid-Amerika, gematigde en subtropische gebieden van Europa en Azië tot Noord-Afrika. Zij behoren tot de familie van de Fagaceae waartoe o.a. ook de breuk behoort. In de Bijbel wordt deze boom dan ook veelvuldig aangehaald, doch wordt niet direkt als eik genoemd maar veel vaker als terebint. Zonder enige twijfel gaat het hier om soorten als Quercus aegilops, Q. coccifera, Q. ilex, Q. lusitanica en vele andere. In die tijd werden de luizen, welke massaal op de jonge scheuten werden aangetroffen verzameld en gebruikt om linnen en wol te verven, waarbij een scharlaken rode kleur werd verkregen. Het z.g. perenrood dat nog niet zo heel lang geleden hier bij de drogist te koop was en gebruikt werd om stoofperen sneller rood te krijgen werkte op dezelfde manier; die snelle roodverkleuring kwam nl. tot stand door de gedroogde cochenille luizen, welke het pakje perenrood bevatte! Vanwege de robuuste krachtige groei en aanzienlijke leeftijd welke deze eiken konden bereiken, stond dit soort bomen in hoog aanzien en waren niet zelden de plaats waaronder belangrijke personen in de schaduw van hun gigantische kruin een laatste rustplaats vonden. Vrijwel de meeste in dit gebied voorkomende soorten vormen enorme altijdgroene

GENESIS 13: 18 Daarna sloeg Abraham zijn tenten op en ging wonen hij de terebinten van Mamre GENESIS 35: 8 Toen Debora, de voedster van Rebekka, gestorven werd zij begraven beneden Bethel onder een eik

bomen (tot meer dan 35 m hoogte) en produceren een duurzame, harde houtsoort. Van sommige soorten dienden hun vruchten, de eikels dus, tot voedsel voor mens en dier. De napjes waarin de eikels zitten en ook de gallen op bladeren en jonge takken werden gebruikt om leer te looien en het verven van hnnen en wol. Ook bij de inktbereiding vormden ze een belangrijke rol. In latere tijden heeft de eik,

was,

in het algemeen in de mythologie en religie steeds een belangrijke rol gespeeld. Eiken werden geacht eerder de bliksem aan te trekken dan andere bomen. Dit vanwege het feit, dat zij als regel tot veel grotere, hogere en robuustere exemplaren uitgroeiden dan andere boomsoorten. Vandaar dan ook dat boeren een of meerdere exemplaren in de nabijheid van hun hoeve plantten om zodoende gevrijwaard te blijven

van dit natuurgeweld. Een van de eiken soorten welke onder meer ten tijde van de Bijbel in het Heilige land voorkwamen is Quercus ilex, de steeneik, waarvan het hout o.a. bekend staat als azijnhout. Deze altijdgroene eik vinden we touwens in het gehele Middellandsezeegebied In ons klimaat is deze soort matig winterhard. We doen er daarom goed aan jonge planten de eerste tijd tegen al te strenge vorst te beschermen. Naarmate ze groter worden neemt de vorstresistentie toe. Een warme, vrij droge, doch vooral zonnige standplaats, verhoogd de levensduur aanzienlijk. Zoals vrijwel alle eiken is ook Quercus ilex op vrij eenvoudige wijze uit zaad (eikels) te vermenigvuldigen. Jonge planten werden ter gelegenheid van de tot 24 oktober gehouden tentoonstelhng ,,Planten uit de Bijbel" aangeboden voor ƒ 3 , per stuk. Voor geïnteresseerden zijn nog enige exemplaren verkrijgbaar bij de Hortus Botanicus van de Vrije Universiteit, V.d. Boechorststraat no. 8, Amsterdam-Buiten veldert . Dit geldt uitsluitend voor hen die ze zelf komen halen; er wordt dus niet verzonden!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen