VU Magazine 1980 - pagina 496

KI MAGAZINE 24 Een noodtoestand betekent noodwetgeving en noodwetgeving betekent inbreuk op het eigendomsrecht. Dat is heel zuur en in zekere zin zijn eigenaars ook slachtoffer van de woningnood, maar dat moet dan maar. De vraag is of het verstandig is om het eigenaren zó moeilijk te maken dat de woningbouw op z'n gat komt te liggen. Maar ik zie bij de huidige noodtoestand geen andere mogelijkheid dan die inbreuk te plegen, voor zolang de schaarste duurt. Is die opgelost, dan moeten we dat allemaal snel weer terugdraaien en het eigendomsrecht herstellen".

De proef op de som Stel, er staat een gebouw twee maanden leeg. De eigenaar moet na dfe eerste twee maanden het pand hebben aangemeld bij het leegstandsregister. Na vijf maanden beginnen B. en W. te overwegen of ze al dan niet zullen vorderen. Officieel staan er twee weken voor die beslissing, maarzezullenerwel denodigetijd overdoen. Een pand mag een jaar in het leegstandsregister staan, dus die twee weken zijn een farce als zonder sankties het pand nog zeven maanden in het register mag staan.

Eis: gebouwenvordering kostendekkend Mr. Van Luyn verwacht dat bij „normale huis-tuinen keukenwoningen" een vordering niet zoveel problemen zal opleveren. Maar gaat het om gebouwen, ofwel de „duurdere" panden, dan komen de problemen, want wie gaat de verbouwing voor huisvesting betalen? Worden de huren in een groot herenhuis, die een zodanige huur moet opbrengen dat de eigenaar volgens de Huurprijzenwet kan worden betaald, niet onbetamelijk hoog? Als dat inderdaad het geval is, kunnen B & W afzien van vordering. Als er flink verbouwd moet worden, moeten de kosten voor vijftig procent dekkend zijn in de tijd die de vordering duurt. De andere vijftig procent betaalt het Rijk d.m.v. subsidie, maar dan moet de minister wél het verbouwingsplan goedkeuren. Mevrouw Van Luyn: „De vraag is hoe dat gaat funktioneren in de praktijk, of er dan veel van terechtkomt. Wij hebben met de Raad van Kerken eind november in onze nieuwste nota over het gewijzigd wetsontwerp dan ook gevraagd om die eis van „kostendekkendheid" te laten vallen". De Memorie van Toelichting van de regering vergelijkt die eis met de sociale woningbouw, waar ook een eis van „kostendekkendheid" geldt. Die vergelijking gaat mank want bij de te vorderen gebouwen is „kostendekkendheid" een grotere hinderpaal. Mevrouw Van Luyn: „De afschrijving bij sociale woningbouw is veel langer, want het geldt dan de totale levensduur van de woning, laten we zeggen dertig jaar, maar bij een gevorderd pand geldt de vorderingsduur". Maar er is nog meer: de subsidie bij sociale woningbouw om tot een sluitende exploitatie te komen wordt vooraf door de overheid vastgesteld, bij gevorderde panden achteraf: het rijk betaalt 50% van het tekort. Het is maar zeer de vraag of veel gemeentgen daar trek in zullen hebben: eerst moet je er het geld in stoppen en dan krijg je de helft vanhet tekort terug. Mevrouw Van Luyn: „Het zal wel zo gaan dat armere gemeenten om financiële redenen niet aan een vorderingsbeleid voor gebouwen zullen toekomen". Ondertussen zijn over het waarom van het punt kostendekkendheid al tot drie keer toe door D'66 en PPR vragen gesteld in de Kamer. Tot drie keer toe bleven de indieners van het wetsontwerp het antwoord schuldig. Een vierde poging van D'66 en PPR komt eraan.

7 juli 1978 's Middags kraakten 26 Turkse gezinnen evenzoveel Utrechtse huizen. Aan het eind van de middag stonden allen al weer op straat. Foto: ANP 5 juni 1979 Een knokploeg ontruimt een gekraakt pand aan de Brouwersgracht. De ME voert de knokploeg af. Foto; ANP

^

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen