VU Magazine 1980 - pagina 249

\ttl magazine 27 Stultjens: U kunt als onafhankelijk advocaat nergens in beroep gaan als u merkt dat de rechtspraak corrupt is, als het recht te koop is? Yap: Zo schijnt de toestand te zijn. Wij als advocaten, wij weten niet meer tot wie we ons moeten wenden. Velen van het volk gaan rechtstreeks naar het parlement. Om hun beklag in te dienen. Stultjens: Corruptie in de rechtspraak. Ook economische corruptie. Ontwikkelingsgeld dat in andere zakken verdwijnt. Belangen die de autoriteiten hier hebben in allerlei commerciële ondernemingen, buitenlandse bedrijven, die via steekpenningen hier proberen binnen te komen, dat gaat ook steeds door? Yap: Ik geloof van wel, helaas. Ja.

menselijk groot is. Ik geloof dat de bevolking dit moet beseffen, de regering vooral. En dat vandaag of morgen de regering tot het besef moet komen dat hun recht moet worden gedaan. Recht en rechtvaardig". Stultjens: Over rechten gesproken, mijnheer Yap, u bent zeer nauw betrokken bij de rechtspraak in Indonesië, niet alleen op het terrein van de politieke gevangenen. Ook op andere terreinen van de corruptie en dat soort zaken. Allereerst die corruptie. Er wordt in het buitenland enorm veel over gesproken over de corruptie, met name in de hoge lagen van Indonesië. Er wordt werk gemaakt van de bestrijding van corruptie maar—zo hebben we in het buitenland begrepen - toch vooral de laagste en kleinste corruptie. De hoge lagen gaan in feite allemaal door Daar wordt niets aan gedaan. Hebt U die indruk ook? Yap: ja, helaas ook. Wijlen vice-president Hatta heeft in een rede gezegd: corruptie is een stuk cultuur, Indonesische cultuur geworden. En velen zijn het met hem eens. Daarom is het moeilijk om dit uit te roeien. Anderzijds, misschien w i I men niet de corruptie uitroeien omdat men weet dat de ambtenaar met zijn salaris niet kan rondkomen(...). En het is een publiek geheim dat de corruptie zelfs tot in vele en hogere kringen van de rechtsspraak al doorgedrongen is.

Stultjens: Klopt het, als men zegt dat in Indonesië recht te koop is? Yap: Dat klopt, ja. Men heeft hier een cynische uitdrukking: Kasi Uang Habis Perkara. Dat is de afkorting van K U H P, het „Wetboek van Strafrecht". Stultjens: Dat gebeurt op grote schaal? Yap. Dat gebeurt op een schaal, die het publiek weet enne... ik heb net gezegd, wat de volksmond ervan zegt, maar bewijzen hebben wij natuurlijk niet. Maar de regering erkent het zélf. Vele honderden ambtenaren van Justitie zijn gearresteerd, zelfs op heterdaad betrapt. Velen zijn weggepromoveerd en men gaat door. Dat heeft de regering volmondig erkend. En gepubliceerd.

^ ^ ^

Stultjens: Wordt u daar niet moedeloos van als u dit iedere dag weer meemaakt? Yap: Ja, soms erg. Maar ja. Ik zit nou al dertig jaar in het vak. Ik denk dat wij standvastig moeten doorstrijden omdat wij -toch hier en daar lichtpunten zien. En wij zien ook dat vele jonge advocaten, die wij hebben opgeleid, dat die toch ook onze gelederen versterken. En dat geeft hoop. En ik geloof ook wel dat er vele van de hoge ambtenaren dit zien. Hoewel ze dit niet volmondig willen erkennen, vooral niet publiceren. Maar toch geven ze ons gelijk. En zij zeg^erv: wfj waarderen wat u doet. Stultjens: Hoe is het nou mogelijk dat de Indonesiër alles zo gelaten over zich heen laat komen. Hij merkt toch iedere dag de enorme verschillen in inkomen, in behuizing, armoe en rijkdom. Hoe is het mogelijk dat ie dat met een blij gezicht accepteert? Yap: In de eerste plaats moet ik zeggen dat niet alle Indonesiërs het accepteren. Je hebt de protesten en demonstraties gehad, eigenlijk van '66 al af. Maar eh, het is waar, dat de grote massa, de meerderheid van de bevolking het lijdzaam aanvaardt. Ik meen dat het ook in het geloof van deze mensen zit. Zij hebben namelijk de mening dat men niet de toestand zelf kan veranderen. Het is het lot, de nasib zegt men. Je kan het niet veranderen. Het komt van Boven. Je moet geduldig zijn. En verdraagzaam. Het rad van het geluk draait. En nou ben je beneden; misschien kom je later eens boven. En die bovenzit kan misschien tuimelen naar beneden. Je moet het aanvaarden, zegt men. Het is moeilijk om hen te activeren, te dynamiseren. Je kan een volk niet trekken, dwingen om voor hun rechten en voor hun mensheid te vechten als zij zelf niet willen, of niet kunnen. Door hun geloof. Dat is een van de frustraties die wij hier hebben. En daarom zegt men terecht van regeringszijde hier; de bevolking vindt alles goed; er is alleen maar een kleine groep schreeuwers die zeggen dat ze het moeilijk hebben. Stultjens: Dat maakt eigenlijk een gedachte over een betere toekomst wel wat somberder he? Yap: Ja, dat is zo. Maar het leven van een mens en van een volk ligt niet alleen in de mens en het volk zelf. God bestuurt en geeft op Zijn tijd wat volgens God recht en rechtvaardigheid is. En wij geloven dat" (BvK).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen