VU Magazine 1981 - pagina 282

nadruk werd gelegd op de economische noodzaak van tv-reclame voor de ontwikkeling van het Nederlandse bedrijfsleven. Curieus is, achteraf bezien, dat zij toen al, eind 1962, het schrikbeeld van de satelliet opvoerden om het parlement te overtuigen dat er geen ontkomen aan was zodra rechtstreekse ontvangst van deze programma's (met reclame) in de huiskamers mogelijk zou zijn. De omroepen (NTS) reageerden in een memorandum aan de Kamer: „Afgezien van de technisch niet geheel juiste omschrijving der Staatssecretarissen (...) moet v/orden opgemerl<t, datnocli nu, noch vooreen reeks vanjaren rechtstreel<se ontvangstin de huisl<amer mogelijk zal zijn." Twintig jaar later is er inderdaad nog steeds geen voor particulieren betaalbare apparatuur op de markt om rechtstreeks satellietsignalen op te pikken. Het blijkt kennelijk minder simpel dan gedacht. En in feite is nog steeds geldig wat de NTS toen opmerkte: „in feite kan dus voor deze programma's (commerciële tv per satelliet) hetzelfde gelden, dat reeds van toepassing is op de doorgifte van uitzendingen uit andere landen, Vi/aar reclame in de televisie bestaat, namelijk dat programma's welke reclame bevatten, niet worden gerelayeerd. Een situatie, die in alle Europese landen bestaat."

Een ontoegankelijk maken tot de kabel voor op Nederland gerichte commerciële televisie vanuit het buitenland is inderdaad voldoende om te voorkomen dat iemand ooit met dergelijke uitzendingen begint, 'n Verschil met twintig jaar geleden is echter dat vele omroepen en de NOS er thans niet zoveel belang bij hebben om de parlementariërs al te vlot uit de droom te helpen voor wat betreft de technische kant van de zaak. Het dreigende satelliet-gevaar wordt nu uitgerekend door de NOS opgevoerd om het wat zendtijduitbreiding betreft weinig scheutige Den Haag tot grotere toegeeflijkheid te bewegen. De TROS en de STER gaan er in feite al vanuit dat ze commerciële concurrentie vanuit bijv. Luxemburg het hoofd moeten bieden, maar ook de NOS schermt al jarenlang met een bedreiging die medio de tachtigerjaren zou uitgaan van satelliettelevisie. Accepteerden de omroepen begin zestiger jaren desnoods een bescheiden vorm van tv-reclame als dat om economische redenen terwille van het bedrijfsleven nodig mocht zijn, thans staan ze (op de NCRV na) bijna te trappelen van verlangen om een nieuwe miljoenenstroom aan reclamegelden naar zich te laten toevloeien. De sterke druk uitgeoefend op minister Gardeniers is niet zonder gevolgen gebleven, maar definitieve besluiten moet het volgende kabinet nog nemen. En ook het parlement moet zich nog uitspreken over de meerjarenplannen die bedacht zijn en waarvan een wetswijziging die uitbreiding van tv-reclame mogelijk moet maken een onderdeel vormt.

STER afschaffen? Als tijdig doordringt dat er in het geheel geen reden is om in paniek te raken voor het satelliet-spook konden nieuw kabinet en parlement wel eens weigeren om zich onder druk te laten zetten. Enkele jaren geleden nog was er in de Tweede Kamer eerder een groeiende stemming om de STER op te doeken. De PvdA had daarvan zelfs een programpunt gemaakt en ook in het CDA gingen daarvoor verscheidene stemmen op. In Duitsland viel eenzelfde tendens te signaleren. De SDP, gesteund door de Deutsche Gewerkschaftsbund bepleitte in 1978 de tv-reclame af te schaffen en in ieder geval te beperken. STER-directeur drs. C. J. Smeekes schreef in die jaren artikelen onder de defensieve kop: „Wie is blij als de STER verdwijnt?" (Intermediair, en ESB 1976), want hij zag de bui al hangen. Als eerste bijlslag nam de Tweede Kamer met PvdAsteun een motie-Scholten (CDA) aan waarin de reclame rond het Journaal van zeven uur werd geschrapt. Het argument was bescherming van jonge kinderen tegen tv-reclame (nadien bleek uit een STER-onderzoek dat 7 2 % van de kinderen beneden 12 jaar klokke acht óók nog niet in bed lag; het parlement had niet grondig genoeg ingegrepen), maar wie er meer in proefde, had waarschijnlijk gelijk. De STER werd teruggedreven en vertoond werd een kermende Loeki de Leeuw, die gekneveld en gekooid werd afgevoerd. Politici zijn tegen leuke speelgoedbeesten, moeten veel kindertjes toen van de STER hebben begrepen.

Andere wind Cartoon uit 1962: Aantal tv-toestelbezitters groeide sterker dan verwacht

256

Verbazingwekkend is daarom dat er in politiek Den Haag slechts enkele jaren later een totaal andere wind is gaan waaien. Met name een ommezwaai van vu-Magazine 10 (1981) 7 (juli)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen