VU Magazine 1982 - pagina 51

een inrichting. Buitenlanders worden vaak foutief geselekteerd of te snel als een moeilijk geval bestempeld," aldus Dorpmans. Ariën Kruyt, juridisch medewerker bij het Nederlands Centrum Buitenlanders te Utrecht, bestreed enkele juridische argumenten die de Raad van State hanteert om uitzetting na de straf te rechtvaardigen. ,,ln het recht kent men het beginsel dat iemand niet tweemaal voor dezelfde zaak gestraft kan worden. Maar uitzetting is wél een verdubbeling van de straf, als iemand uit de gevangenis komt. De Raad van State verdedigt echter de stelling dat dit beginsel hier niet geschonden wordt, daar uitzetting geen strafrechtelijke bejegening is, maar uitsluitend plaats vindt in het belang van de openbare orde. Dat is formeel juist, maar in de praktijk wordt uitzetting wel degelijk als strafverdubbeling ervaren. De verantwoordelijkheid voor deze gang van zaken ligt overigens bij de staatssekretaris. Volgens de officiële richtlijnen gaat een illegaal zondermeer het land uit, een vreemdeling die hier al een jaar is, wordt bij een gevangenisstraf van drie maanden over de grens gezet, iemand die hier twee jaar blijft bij een veroordeling tot zes maanden. Zelfs de kinderen van gastarbeiders, die juridisch vreemdeling zijn maar hun land van herkomst amper of in 't geheel niet kennen, kunnen worden uitgezet naar het ,,onbekende" land", aldus A. Kruyt. Hij stelde voor vreemdelingen bij hun veroordeling al op de hoogte te stellen van hun eventuele uitzetting. Nu blijft dit lot vaak tot op het laatst onzeker. Na het uitzitten van de straf komt de vreemdeling in bewaring bij de vreemdelingenpolitie, waar hij als gevolg van ambtelijke traagheid de beslissing

vu-Magazine 11(1982) 2 (februari)

moet afwachten. Kruyt: ,,Volgt een uitzetting dan worden de kosten van de vliegreis ook nog eens verhaald op het slachtoffer. De verklaring dat de persoon in kwestie ,,ongewenst vreemdeling" is wordt vaak nog op de vliegtuigtrap uitgereikt, per post nagezonden of zelfs na de uitzetting in de Staatscourant bekendgemaakt, zodat het recht op beroep bij de Raad van State een slag in de lucht wordt", aldus Kruyt. ,,De verklaring geldt onbeperkt. In Duitsland,

Uitzetting tot laatste moment onzeker Turkije en Maleisië kun je nogmaals voor dezelfde zaak worden gestraft. In andere landen kan je een paspoort worden geweigerd,'' Kruyts' konklusies: ,,Theoretiscli gezien biedt de strafrechtprocedure een aardige besctierming, maar niet in de praktijk. Een dergelijke situatie is enig in z'n soort in West-Europa. Vreemdelingen krijgen vaak geen advokaat, worden vaak onrechtmatig of te lang in voorarrest gehouden. Sinds 1974 is een v/etsontwerp in de maak dat in een uitbreiding van de rechtsbescherming van de vreemdeling voorziet, maar de zaak wordt voortdurend opgehouden. Wel wordt thans overwogen om buitenlanders die hier al tien jaar wonen alleen nog uit te zetten bij een bijzonder ernstig misdrijf en de ,, tweede generatie" helemaal niet meer." Kruyt wilde echter verder gaan en alle vreemdelingen die hier minstens tien jaar verblijven, niet meer uit Nederland

zetten. Wonen ze hier korter, dan moet uitzetting ook uitgesloten zijn als de buitenlander hier temidden van zijn familie woont. Andere aanbevelingen van Kruyt: — geef buitenlanders dezelfde verlofregelingen als Nederlanders — plaats hen vaker in een open of halfopen inrichting — laat de ongewenstverklaring ten hoogste vijf jaar duren. Mr. A. H. J. Swart, hoogleraar straf(proces)recht in Utrecht, vertelde iets over nieuwe internationale regelingen die in de maak zijn waardoor het mogelijk moet worden een buitenlander in zijn vaderland te berechten. De beslissing daarover komt bij de rechterlijke macht te liggen. Dan verdwijnen het taalprobleem, de kwestie van de strafverdubbeling en het plaatsingstekort. Dat zou al een hele verbetering betekenen, vond Swart, die echter liever zag dat de persoon in kwestie mag beslissen waar hij veroordeeld wil worden. In de forumdiskussie zag de al eerder genoemde officier van justitie de zaken allemaal wat simpeler. Zo bestreed hij de aanklacht over het lange voorarrest van sommige buitenlanders met een: ,,Als mensen dertig dagen vastzitten zonder vorm van proces, is dat de schuld van advokaten die niet aktief zijn." Hij kreeg weinig bijval.

Ongewenstverklaring geldt onbeperkt 45

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen