VU Magazine 1983 - pagina 437

Misdaadbestrijding in Indonesië:

,De anarchie van de staat' Een vaak gehoorde klacht in landen van de Derde Wereld is dat de verslaggeving van de ontwikkelingen door de westerse pers veelal beperkt blijft tot de sensationele berichten over staatsgrepen, natuurrampen en hongersnoden. Zelden worden achtergronden belicht waardoor de samenhang tussen die dramatische gebeurtenissen en de dilemma's van de politieke keuzes naar voren komen. door dr. Nico G. Schutte Nordhott Ook de berichtgeving over de recente wrede wijze van misdaadbestrijding in Indonesië is in de westerse, met name de Nederlandse pers vrijwel beperkt gebleven tot de feitelijke mededelingen over het liquideren van misdadigers en ex-criminelen door kleine groepjes (4-6) sluipmoordenaars. Al gauw plaatst de lezer zo'n berichtje dan in de rubriek,,mensenrechten" en gaat vervolgens over tot de orde van de dag. Tenzij een wakkere nederlandse volksvertegenwoordiger, geprikkeld door de alarmerende feiten uit die korte persberichten, hierover de minister van Buitenlandse Zaken vragen gaat stellen. Op grond van de informatie die in de Nederlandse pers verscheen waarin de opperbevelhebber van het Indonesische leger uitlatingen gedaan zou hebben waaruit zou blijken dat bij deze nieuwe wijze van misdaadbestrijding eenheden van het Indonesische leger en politie betrokken zijn. vroeg het parlementslid om opheldering, mede i.v.m. onze (handels) relaties met die Indonesische regering. De Nederlandse minister kon toen, zich eveneens beperkend tot de kranteninformatie, zonder blikken of blozen verklaren dat het uitgesloten leek dat de generaal dergelijke uitlatingen gedaan zou hebben. Natuurlijk hebben in ons staatsbestel regering en parlement ieder eigen verantwoordelijkheden, maar als een parlementslid en een minister zich op dergelijke krantenberichten gaan beroepen, ontstaat er tussen het Nederlandse parlement (volk) en de regering een oneigenlijke discussie die afbreuk doet aan de waardigheid van ons parlementair democratisch systeem. Het Nederlandse parlement is geen rechtszaal waar slechts formeel bewijsmateriaal of bekentenissen de rechter tot een veroordeling doen komen. Het is een forum waar over poli-

vu-Magazine 12(1983) 10 november 1983

dat volk meer kunnen helpen dan een korte mededeling via een krantenbericht.

tieke zaken een politiek oordeel gegeven moet worden. Een discussie over de juridisch-formele aspecten van de vraag of de liquidaties van misdadigers — die niemand overigens ontkent — ,,moorden" zijn dan wel het gevolg zijn van verzet of vlucht van de betrokkenen bij arrestaties is feitelijk van minder belang. Bovendien, niemand kan van de Indonesische opperbevelhebber, generaal Benny Murdani, verwachten dat hij zelf toegeeft ,,Benny de Moordenaar" te zijn, zoals hij door Nederlands sprekende Indonesiërs in Jakarta nu wordt genoemd. Misschien is het daarom zinvoller naar de wijdere context van de recente verscherping van de misdaadbestrijding in Indonesië te kijken en op grond daarvan conclusies te trekken over de richting van de (politieke) ontwikkelingen die het Indonesische volk doormaakt onder het bewind van president Suharto dat de Nieuwe Orde wordt genoemd. Zo'n analyse en de daaraan te verbinden politieke conclusies zou

,,Benny de moordenaar"

In maart 1983 werd Suharto voor de derde maal benoemd als president voor een termijn van 5 jaar. Het land verkeerde in grote problemen. Na de spectaculaire economische groei die het sinds 1973, voornamelijk dankzij de olie-boom, doormaakte. Stagneerde de economie in 1982 volledig mede als gevolg van de — verlate — doorwerking van de wereldrecessie. Ondanks groeicijfers van rond de 7 % per jaar gedurende bijna 10 jaar was de regering Suharto met het gekozen economisch model van opbouw er niet in geslaagd een oplossing te vinden voor het belangrijkste probleem van het volk: de enorme bevolkingstoename met als gevolg de gigantische druk op de werkgelegenheid. Ondanks het relatief geslaagde family-planning-programma zal die druk de komende jaren nog meer toenemen. In de agrarische sector is de overheid er in geslaagd om — eerder dan was verwacht — zelf voldoende rijst te produceren. Maar het gevolg van deze aanpak is dat er miljoenen landarbeiders uit het agrarisch productieproces worden gestoten. De industriële sector, die in bepaalde bedrijfstakken ook een spectaculaire groei vertoont, is echter te kapitaalsintensief gericht en mede daarom bij lange na niet in staat de massa's die naar de steden gestuwd worden, op te vangen. Bij langdurige doorwerking van de gevolgen van de wereldcrisis zal de nood van de massa's op het platteland en van de vele miljoenen in de grote steden meer en meer toenemen en een directe bedreiging vormen voor de relatief kleine bevolkingsgroep die tot dusver op royale wijze heeft geprofiteerd van de economische groei. Een andere, veel grotere groep, die er tot voor kort ook

363

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen