VU Magazine 1983 - pagina 37

gekocht stuk land; men wilde die grond voor het eigen vee (dit gebied is inderdaad zeer overbegraasd), maar óók weigerde men veelteeltadviseurs in dat gebied te accepteren). Maar het punt blijft: of het nu een gevolg is van achterstelling of van een eerlijke, objectieve redenering, de plattelandsontwikkeling blijkt in Matabeleland minder snel van de grond te komen dan elders, en dit bevestigt het oordeel/vooroordeel van de bevolking over de ongelijke behandeling van dit gebied in het algemeen.

Conclusie

Vreugde over onafhankelijkheid bij Zimbabwe in april 1980 (ANEFO)

om dit tempo vol te houden, dan zou deze hoeksteen van Mugabe's strategie wel eens het fundament kunnen zijn waarop voortzetting van die strategie mogelijk wordt. Er zijn ondertussen ook problemen; problemen die we in deze paragraaf in verband willen brengen met wat voor ons de aanleiding vormde tot het schrijven van dit artikel: de nadruk op de interne conflicten in Zimbabwe. Mugabe's partij, de ZAND, haalde in 1980 een eclatant verkiezingssucces (80 % van de stemmen) op de partij van Nkomo, de ZAPU (ca. 20 % van de stemmen). De aanhang van Nkomo werd daarbij ruwweg gezegd gereduceerd tot dat deel van de bevolking, wat Matabele is. Dit gaf op zich al enige verbittering in de gelederen van de Nkomo-aanhangers, vooral toen zij zagen (of dachten te zien) dat Mugabe's aanhangers een veel centraler rol kregen in de overheidsapparaten, dan die van Nkomo. Het valt buiten het kader van dit artikel om na te gaan of dit inderdaad het geval is. De verbittering daarover werd door partij- en vakbondsmiddenkader al in augustus 1980 in Bulawayo (de hoofdstad van het gebied waar Nkomo's aanhangers zich bevindt, het vroegere Matabeleland) zonder blad voor de mond geventileerd. En het landbouw- en hervestigingsbeleid van Mugabe heeft die verbittering niet kunnen wegnemen. Er werd — en wordt — geklaagd over tenachterstelling in dit (zuid-)westelijk deel van het land. We haalden minister Chinengunduaiaan,diezeidatopeen

vu-Magazine 12 (1983) 1 januari 1983

landelijk totaal van 700 groeipolen, er 80 in Matabeleland zouden komen, hetgeen lager is dan op grond van de bevolkingsomvang zou kunnen worden verwacht (ruim 1 0 % tegen een verwachte 20 % of 140 groeipolen). De meeste hervestigingsprojecten vinden ook plaats in het midden en oosten van het land, waar Mugabe's aanhang woont. Men zou kunnen denken dat dit komt omdat die groep mensen in het regeringsapparaat is oververtegenwoordigd (zo denkt men vaak in het westen), of omdat Mugabe zijn eigen vrijheidsstrijders (die inderdaad aanmerkelijk grotere offers hebben gebracht dan die van Nkomo) heeft willen bevooroordelen. Maar op het ministerie van Land, Hervestiging en Plattelandsontwikkeling in Harare, wordt een andere theorie gehuldigd: de beste grond moet eerst worden ontwikkeld om de landbouwproduktie zo groot mogelijk te maken; de beste grond is te vinden in midden en oostelijk Zimbabwe; dus vindt hervestiging en landbouwontwikkeling vooral plaats in dat deel van het land. En inderdaad: vrijwel alle land met hoge of matige regenval en van goede kwaliteit ligt in het midden en oosten; Matabeleland is meer veeteeltland dan akkerbouwland (lage en onvoorspelbare regenval, minder vruchtbare grond). Wél is er in dit gebied sprake van ontwikkelingsinitiatieven van de regering, maar het argwaan is diep verankerd bij de bevolking. In één geval verzette de bevolking zich tegen de komst van nieuwe boeren op een aan-

We zien dus, dat er er hard gewerkt wordt aan hervestiging en plattelandsontwikkeling, maar dat de regering alle zeilen zal moeten bijzetten om de geplande 162.000 families in drie jaar te hervestigen. Hiervoor is veel geld nodig, wat Mugabe gedeeltelijk uit het Westen wil betrekken. Dit zal hem zeker niet makkelijk afgaan, want vage beloftes gedaan bij de ,,Lancaster House"-besprekingen brengen nog geen geld in het laadje. Hoewel de donor-conferentie vorig jaar een succes werd genoemd, en ook Mugabe's missies naar Westeuropese landen geld opbrengen, is dit nog lang niet voldoende om zijn plannen te financieren. Verder moet er ook veel geld, tijd en mankracht gestoken worden in het aanleggen van alle voorzieningen. Dit alles zal de komende jaren worden bemoeilijkt door het steeds groter geldgebrek door tegenvallende exportopbrengsten op inkrimpende internationale markten. De regering wil een vloeiende verandering, zonder veel verlies aan produktie. Dit te doen slagen, zou een niet geringe prestatie betekenen. Pas in tweede instantie wil de regering een meer socialistisch beleid voeren van coöperativisatie, collectivisatie en meer staatsbedrijven om de huidige macht en monopoliepositie van de commerciële landbouwsector, die de voedselproduktie en belangrijke exporten domineert, te keren. De daarbij zo noodzakelijke wérkelijke participatie van zeer brede lagen van de bevolking, wordt daarbij niet alleen in de wielen gereden door politieke tegenstellingen tussen de nieuwe elite en zij die daarbij niet horen, maar eveneens door historisch of geografisch bepaalde en ook etnische verschillen tussen de diverse regio's in Zimbabwe. Het is te betreuren dat vooral dit laatstgenoemde topje van een aantal ijsbergen (waarvan we er hier maar één konden bespreken) de aandacht zo opeist.

35

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen