VU Magazine 1985 - pagina 358

En de groeten van Sanding

Tijd Gisteravond zat ik een paar uur in de kerk waar de Nicaraguaanse minister van Buitenlandse Zaken, de priester Miguel d'Escoto, nu al tien dagen vast. Naar aanleiding van deze profetische aktie van hem was er een panel-diskussie over de huidige betekenis van profetisme.

beziggehouden, waarop we niet voorbereid zijn, waar we ons maar nauwelijks tegen opgewassen voelen. We moeten echter een antwoord vinden, elke dag langer brengt Miguel dichter bij de aftakeling en de dood. Hoe lang blijft een mens in leven op louter water? Hoeveel tijd hebben we nog?

Buiten de kerk stonden drie groepen Noordamerikanen, aangevoerd in elegante busjes, ongenegeerd door de hekken te gluren. God mag weten waarom ze niet binnenkwamen.

Hoeveel tijd zal er nog gegund worden, niet alleen aan Miguel, maar aan het hele revolutionaire proces? Zittend in de kerk moest ik eraan denken hoezeer de situatie in vergelijking met vorig jaar verslechterd is. Verleden jaar deed het leven hier mij voortdurend denken aan die spannende uren van hard werken en bezorgd naar de dreigende lucht kijken, als de oogst wordt binnengehaald, voordat de donderbui in alle hevigheid losbarst. Helder herinner ik mij die spanning uit de tijd dat ik als kind op de boerderij van een oom en tante logeerde. Terwijl je samen met de andere kinderen in het hooi speelde, voelde je de spanning: de bezorgdheid van tante, de pogingen van oom om niet boos uit te vallen tegen de knechts, die immers al alles op alles zetten, zijn onrustige blikken naar de horizon, de dreigende atmosfeer en de eerste druppels en uiteindelijk de gezamenlijke opluchting als het weer gelukt was om een vracht hooi veilig in de schuur te krijgen.

In het bijgebouw barstte een hysterisch geloei los, toen een populaire Braziliaanse aktrice d'Escoto met een bezoek vereerde. Binnen in de sfeervol verlichte kerk spraken leden van de basisgroepen over de betekenis van de profeten van vroeger en nu. Ik zat daar en voelde de benauwende druk van de voortschietende tijd. 's Middags hadden we met een groepje theologen gezocht naar een nadere uitwerking van het begrip "evangelische opstand". Miguel heeft gezegd dat hij blijft vasten tot er een "evangelische opstand" is losgebarsten. Wat bedoelt hij daarmee, welke nieuwe strijdmethoden hebben wij dan als christenen, hoe organiseer je die, is er een bijbelse basis? Waarom komt er zo weinig respons uit de Verenigde Staten en zwijgt de pers daar als het graf? Vragen waarmee geen van ons zich eerder heeft

292

Een dergelijke sfeer, maar dan zonder de opluchting, heerste

hier vorig jaar. Dit jaar is het anders, deprimerender. Ging het vorig jaar nog om het binnenbrengen van de oogst, nu is het bijna louter een kwestie van het vege lijf redden en een veilige schuilplaats vinden vóór het noodweer ons overvalt. Meer dan het kale, naakte leven valt er haast niet meer te redden, de suggestie van het gezamenlijk binnenbrengen van de oogst is bijna weg. Een ieder vlucht heen, het onweer zit ons op de hielen, er is nauwelijks nog tijd. Hoe langer hoe meer raak ik gefascineerd door de tijd. Hij lijkt in een vrije val geraakt te zijn, die ons met steeds grotere snelheid naar de verplettering voert. Voorheen was de druk van de tijd hier gering; altijd was er tijd voor een praatje, vergaderingen begonnen nooit op tijd, als ik vier dagen na de deadline mijn bijdrage voor het zondagsschoolblad inleverde, was ik nog de eerste. Dat is niet veranderd, maar over deze kalme tijdsbeleving heen is een nieuw tijdsbesef geschoten, dat onophoudelijk de suggestie van een immer versnellende gang naar de ondergang wekt. Een oorzaak voor dit nieuwe tijdsbesef lijken de internationale ontwikkelingen, die zich in een steeds rasser tempo voltrekken. In een tijdsspanne van twee maanden keurt het Noordamerikaanse congres eerst de steun aan de contrarevolutionairen af, pal daarna wordt een volledige ekonomische boycot afgekondigd, dan wordt ineens de hulp aan de contra's wel goedgekeurd en wordt er zelfs groen licht gegeven aan de president om tot interventie over te gaan als Noordamerikaanse burgers en bezittingen in Nicaragua in gevaar zouden zijn, hetzelfde voorwendsel dat bij de invasie in Grenada werd gebruikt. (Sindsdien zijn wij ontroerend zorgzaam voor onze Noordamerikaanse collega; stel dat hem iets overkomt, hebben wij de interventie op ons geweten — voelt u de waanzin?) Intussen deed zich nog een grensincident met Costa Rica voor en raakte Contadora verder in het slop.

een stroomversnelling geraakt. Op allerlei terreinen worden nieuwe maatregelen afgekondigd; ideologische conflicten, waarvan de portee pas gaandeweg duidelijk wordt, barsten los; mensen worden overgeplaatst; studenten krijgen steeds meer problemen en zoeken hulp; voortdurend blijven bezoek(st)ers verschijnen die met een gesprek wegwijs gemaakt moeten worden in de steeds gecompliceerder situatie. We komen hoe langer hoe meer tijd te kort. Eén van de belangrijkste leuzen ter gelegenheid van de viering van de zesde verjaardag van de revolutie luidt "wees bij in je werk", maar overal lijkt de achterstand alleen maar groter te worden. Voortdurend doen nieuwe gebeurtenissen inbreuk op het ritme van de dagelijkse aktiviteiten; de situatie dwingt ertoe. Nu weer de vasten van priester-minister Miguel d'Escoto, profetische geste en wanhoopsgebaar, die tot een reaktie verplicht. Immers, door zijn funktie als minister van Buitenlandse Zaken weet hij als geen ander dat alle diplomatieke en juridische middelen om de vrede naderbij te brengen uitgeput zijn geraakt. De machten van de vernietiging rukken zo sterk op dat zij alleen nog door religieuze middelen tot staan gebracht kunnen worden; of; zoals Miguel zegt: "de laatste loopgraaf is een theologische". Vasten, bidden en mediteren als wapens tegenover Satans legermacht. Een geloof als een mosterdzaad kan bergen verzetten, maar of het dit tij kan keren?... Wanneer zal de tijd van de vrede aanbreken? Ineke Bakker

Ook de ontwikkelingen op nationaal niveau en zelfs in mijn eigen kleine wereldje lijken in

VU-magazine, 14e jaargang nr. 8, september 1985

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen