VU Magazine 1986 - pagina 400

Het informatiecentrum van het ministerie van WVC kreeg in de eerste week na de ramp 40.000 telefoontjes van verontruste burgers te verwerken

H

et informatiecentrum begint op 2 mei te draaien. Het wordt bemensd met personeel van de afdeling voorlichting van het ministerie. In de eerste week verwerkt het informatiecentrum 40.000 telefoontjes. Belangrijkste taak is de onrust zo gering mogelijk te houden en paniek te voorkomen door duidelijke voorlichting te geven. "Ik was verbaasd hoe gemakkelijk mensen gerust te stellen waren", vertelt voorlichtster René Meyer. "Vaak was het zo dat mensen het antwoord al wisten, maar voor de zekerheid toch even opbelden om het ook van ons te horen." Er is weinig sprake van echte paniek. Wel belt er iemand op die bij haar in de buurt geen kinderen ziet spelen, en is een ander bang dat plotselinge jeuk in het gezicht toch iets met straling te maken heeft. "Mijn hond heeft in de Maas gezwommen, en nu eet hij niet meer." Veel zwangere vrouwen en moeders met kinderen blijken angstvallig thuis te blijven met de ramen hermetisch gesloten, terwijl het net mooi lenteweer wordt. Het uitdelen van jodiumtabletten in andere landen leidt tot veel vragen. Ondanks het uitdrukkelijke advies om geen jodium te slikken, willen veel vragenstellers toch voor alle zekerheid weten waar de tabletten te krijgen zijn. De meeste vragen zijn echter zuiver informatief: kan ik wel klaver plukken voor mijn marmot? Ik wil met de familie naar de duinen, kan dat? Is gepasteuriseerde melk veilig? Pas wanneer zich berichten in de pers verspreiden over een op handen zijnde melt-down slaat de paniek even toe. Mevrouw Meyer: "Toen

354

sloegen bij ons de stoppen echt door en waren de mensen ook heel bang. De meest wilde spookverhalen deden de ronde over verschrikkelijke ontploffingen die de halve wereld zouden besmetten." Opmerkelijk is het aantal vragen over de verwarrende stralingsgetallen en -eenheden. Wat in normale tijden volstrekt oninteressante technische details zijn, geniet plotseling een brede belangstelling. Menigeen wil het naadje van de kous weten over de becquerels en de milliremmen. De overheidsmaatregelen hoefden niet van lange duur te zijn: radioactief jodium gaat in de loop van een aantal dagen over in een onschuldig edelgas. De koeien konden op 7 mei alweer de wei in. De radioactiviteit van de melk zou voldoende gedaald zijn wanneer de melk bij de consument aankwam. Juist op die dag werd de spinazie op de veiling verboden, omdat deze al verkocht en gegeten zou kunnen worden voordat de activiteit voldoende verdwenen was. De logica achter dit soort maatregelen was voor het publiek lang niet altijd even duidelijk.

D

e maatregelen die in Nederland worden genomen, verschillen vaak sterk van de maatregelen in andere landen. De wind heeft niet alle landen in gelijke mate getracteerd op het radioactieve stof. Andere verschillen ontstaan doordat landen er verschillende normen op na houden. De Engelse bevolking wordt slechts afgeraden om regenwater te drinken. In Frankrijk, het land met de meeste kerncentrales ter wereld, stellen de autoriteiten bij voortduring

dat er niets aan de hand is en dat heel Frankrijk dank zij een zeer heugelijke voorzienigheid van wind en zon schoon is gebleven. In België wordt het eten van spinazie en sla afgeraden, terwijl alleen in Vlaanderen de koeien op stal gaan. De Italiaanse regering verbiedt naast sla en spinazie ook bloemkool, Brussels lof, broccoli en zelfs tuinkers. De verkoop van melk komt in Italië vrijwel tot stilstand, nadat deskundigen zwangere vrouwen en kinderen haddden afgeraden om melk te drinken. In Griekenland raadt de overheid drinken van schapemelk af en mijdt het publiek (zonder daartoe aangespoord te zijn) aardbeien en scharreleieren. Griekse kranten stellen van dag tot dag lijstjes op met 'eetbare' etenswaren. Van alle Westeuropese landen is de verwarring in West-Duitsland het grootst. Verschillende deelstaten slaan elkaar met normen en maatregelen om de oren. Zelfs over de omvang van de vervuiling blijft men het gloeiend oneens. In delen van Duitsland wordt het kinderen ontraden om in de zandbak te spelen. Terwijl echter in Nederland de koeien op stal gaan, grazen de Beierse koeien rustig in de wei. Landsgrenzen blijken een vreemde invloed te hebben op de vermeende risico's. Zo worden groenten van het Italiaanse eiland Sardinië doorgedraaid, terwijl de groente van het Franse buureiland Corsica op datzelfde moment nog rustig verhandeld wordt. Belgische spinazie wordt gegeten, de Nederlandse spinazie — aan de andere kant van de grens — niet. Het Europese geharrewar krijgt midden

VU-MAGAZINE —OKTOBER 1986

-ti^

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen