VU Magazine 1989 - pagina 374

Dr. Willem B. Drees: 'afstand nemen van karikaturen' Foto Kees C. Keuch AVC/VU

De tijd dat religieuze machthebbers zich op dictatoriale wijze met de wetenschap bemoeiden ligt ver achter ons. Eeuwen geleden kon een onhandig naar voren gebrachte, revolutionaire visie op de plaats van mens en aarde in het heelal, de ontdekker nog wel eens op de brandstapel brengen. Tegenwoordig lijkt het omgekeerde te gebeuren. De wetenschap heeft genadeloos wraak genomen. Ontwikkelingen in quantummechanica en kosmologie hebben steeds meer overgeleverde theologische dogma's aan het wankelen gebracht. De hardnekkige aanhangers van een traditioneel godsgeloof lijken daardoor impliciet te worden verketterd.

Natuurwetenschappers beschouwen de theologie nauwelijks nog als een serieuze gesprekspartner. Nadat Copernicus het idee van moeder aarde als centrum van ons zonnestelsel onderuit haaide, Darwin de mens als kroon der schepping onttroonde, en Freud een zware klap uitdeelde door de menselijke psyche tot een keten van oorzaak en gevolg te reduceren, lijken kosmologen en andere natuurwetenschappers dit ontluisterend karwei af te maken. Nu dreigt ook de godsdienst zelf tot een randverschijnsel te worden gedegradeerd. Want welke plaats laten de laatste visies op het ontstaan en de toekomst van het universijm in 's hemelsnaam nog open voor bijvoor20

beeld een schepper of een albestierend opperwezen? Geloven lijkt een achterhaalde zaak, aan het einde van een eeuw die in toenemende mate geregeerd wordt door een inmiddels almachtige wetenschap. Intussen poogt de godsdienst zich met aile mogelijke middelen aan te passen aan de zich voortdurend wijzigende wetenschappelijke inzichten. Als de essentie van het geloof dan maar behouden blijft, luidt het devies. En in een wanhoopspoging om niet élk houvast te verliezen zoeken de modernste theologen en gelovigen nu ijlings aansluiting bij de nieuwste levensbeschouwelijke trends, zoals holisme en new age-movement. Hun goeroes zijn mensen als Fritjof Capra, die de opperste wijsheid zoeken in een synthese tussen wetenschap en mystiek. Maar ondanks deze aanpassingsijver beschouwen de meeste natuurwetenschappers de theologie nauwelijks nog als een serieuze gesprekspartner.

n deze voor godgeleerden wat uitzichtloze situatie trad onlangs een jong theoloog naar voren die de handschoen oppakte. En het feit dat hij al een voltooide studie in de theoretische fysica achter de rug had vóór hij zich op de theologiebeoefening begon toe te leggen, maakt hem in de discussie met kosmologen en quantummechanici allerminst kansloos. Zijn naam is Willem B. Drees en in juni van dit jaar promoveerde hij op een proefschrift getiteld 'Beyond the Big Bang: Quantum Cosmologies and God'. In deze dissertatie ontmaskert hij onder meer een aantal vooronderstellingen die de overbluffende zekerheid waarmee de moderne kosmologie haar VU-MAGAZINE—OKTOBER 1989

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen