VU Magazine 1993 - pagina 337

meen is. "In de jaren vijftig bestond de heksenjacht op communisten. Net zoals er tegenwoordig lijstjes circuleren van signalen v/aaraan je incest kunt herkennen waren er ook toen lijstjes v/aar je op moest letten. Een simpele ziel die zich anti-communistisch waant denkt dan al snel bij de buurman, de postbode, of de onderwijzer tekenen te ontwaren dat hij in dienst staat van the evil empire, zoals Reagan de Sovjet-Unie later noemde. Er kan een massapsychose ontstaan, een achtervolgingsv/aan; overal meen je de handlangers van een dergelijke macht te kunnen zien. "Je zou kunnen zeggen dat met de val van het communisme iets is weggevallen dat aan een behoefte beantwoordde. Want als het niet zo goed gaat, willen mensen het kwaad kunnen personifiëren. Ergens moet het toch zijn. En het kwaad zie je vooral in die zaken waar je zelf wel neigingen toe hebt, maar die je niet wilt erkennen. Dan kom je gemakkelijk uit bij de seksualiteit. In vrijwel alle samenlevingen v/ordt een reeks strenge maatregelen getroffen om de seksualiteit aan banden te leggen. Alle voorschriften en taboes zouden zinloos zijn als er niet een zekere neiging bestond om de geboden te overtreden. Het is de verdienste van Freud geweest dat hij daar op gewezen heeft: m elke persoon wordt zo iets weggedrukt dat vervolgens op indirecte wijze weer naar buiten komt." Brouwer is zeer sceptisch over alle verhalen rond incest en ritueel kindermisbruik. "We zijn buitengewoon suggestibel, dat is iets waar je je speciaal tegen moet wapenen. Het geheugen kan heel bedneglijk zijn, mensen bekennen zelfs dingen die ze niet gedaan hebben. Een mooi afgerond verhaal waarin jezelf een rol speelt, willen de mensen graag voor v/aar houden. Maar als een gedeelte van het verhaal v/aar is, v/il dat nog met zeggen dat het gehele verhaal klopt. "Ik denk ook datje voorzichtig moet zijn met te zeggen: als ontzettend veel mensen beweren dat bijvoorbeeld die satansntuelen plaatsgevonden hebben, dan moet er wel iets van waar zijn. Dat kan, maar het is niet gezegd. Vroeger had je officieel erkende heksenjagers die dikke boeken schreven. Je moest toen van goeden huize komen om niet te denken dat ze het zo nu en dan wel bij het rechte eind hadden. Dat is gestopt, niet omdat men met meer geloofde in de duivel maar omdat men weigerde aan te nemen dat bepaalde mensen door de duivel bezeten waren. Men ging daar nuchter naar kijken." Maar, geeft Brouwer aan, het nuchtere denken wordt bemoeilijkt doordat mensen de neiging hebben zich vast te bijten in hun geloof. "Als er bewijzen komen dat verdacht-

makingen ten onrechte zijn gemaakt, hebben sommigen de neiging om op zo'n moment hun geloof te versterken. Een klassiek voorbeeld uit de psychologie is dat van gelovigen die op een bepaalde dag het einde van de wereld voorspellen. Die dag gaat voorbij en er er gebeurt niets. Als je die voorspelling rustig gedaan hebt, kun je erkennen je vergist te hebben. Maar wie zich buitengewoon druk heeft gemaakt, iedereen voor zijn overtuiging heeft proberen te winnen en aangeraden heeft al zijn bezittingen van de hand te doen, voor zo iemand v/ordt het verleden een buitengewoon zware last. Je hebt het een en ander op je geweten. De neiging bestaat om dan nog sterker te gaan geloven."

i^^^^^^^H

Maagdenvlies

De onontvankelijkheid voor argumenten en bewijsmateriaal, levert bizarre taferelen op. Het beroemdste slachtoffer daarvan heet Woody Allen. Dezelfde Mia Farrow die in Rosemary's baby een satanskind voortbracht, demomseerde haar voormalige echtgenoot door hem te beschuldigen van incest. In de rechtszaak kon het bev/ijs met geleverd worden en daarom bleef een veroordeling achterwege. Wel werd een omgangsregeling getroffen waarbij beslist werd dat Woody Allen zijn kinderen nooit alleen mag ontmoeten, er moet altijd een derde bij zijn. Het is alsof de rechter wilde zeggen: 'ik kan met met het harde bewijs leveren, maar ik vertrouw je niet en ben er eigenlijk van overtuigd datje het gedaan hebt. En daarvoor zul je moeten boeten.' Voor de ware gelovige is iedere verdachte schuldig tot het tegendeel bewezen is. En dat tegendeel valt niet te bewijzen. Ook Jan Verhulst is meer dan eens in aanraking gekomen met rabiate gelovigheid. "Ik werd geconfronteerd met een man van 120 kilo die zijn dnejarige dochtertje misbruikt zou hebben, met volledige penetratie en alles. Ik ben verbijsterend gedrag tegengekomen van wetenschappers die zeiden dat het hier om een duidelijk geval van incest ging en dat terwijl er geen enkele concrete aanwijzing was. Het maagdenvhes was nog intact. Ik ben door de advocaat ingehuurd en uiteindelijk is de man tijdens de rechtszitting onmiddellijk vrijgesproken. Als gevolg kreeg ik anonieme bnefjes dat ik het vast met mijn eigen kinderen deed. Vreselijk onzindelijke reacties." De strijdlust is Jan Verhulst inmiddels een beetje vergaan. "Ik ga dit niet winnen. Het is een onbegonnen strijd. Ik word er moe van."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen