VU Magazine 1993 - pagina 26

Karel Beekman: "Milieuproblemen

24 VU MAGAZINE JANUARI 1993

rie grote figuren komen tot leven. Ze hebben bizarre, vreemd uitstulpende hoofden waarin geen spoortje van symmetrie te vinden is, het ene oog bevindt zich veel lager dan het andere. Bovendien hebben de ogen een felle, angstaanjagend gele kleur. Met de figuren gebeurt van alles, een van hen belandt op een operatietafel, met wilde halen worden de darmen uit zijn lijf getrokken. Uiteindelijk zinkt het drietal weer ineen en blijft levenloos liggen. De videofilm van de theatervoorstelling is afgelopen. Wat heeft die voorstelling eigenlijk met milieu te maken, vraag ik aan Trudie van Haaster, de regisseur van een theatergroep die onder andere milieu-acts maakt. "Voor mij", zegt ze, "heeft 'milieu' te maken met de manier waarop je met je omgeving omgaat". Ze wil in het theaterstuk de achteloze manier laten zien waarmee die omgeving behandeld wordt, de grove wijze waarop macht wordt uitgeoefend over de figuren. Theater in dienst van de goede zaak. Het doet denken aan het vormingstheater van de jaren zeventig met zijn stereotypen van de opgeblazen kapitalist, grote sigaar in de mond, versus de edelmoedige, onderdrukte arbeider die opkomt voor zijn onvervreemdbare rechten en een procentje extra. Wat Goed was en wat Kwaad, daarover kon geen misverstand bestaan. Alleen is de strijd tegen het kapitalisme nu ingeruild voor de strijd tegen de milieu-verontreiniging. Maar dat soort theater wenst Trudie van Haaster niet te maken. Ze wil geen voorspelbaar theater voortbrengen. Het moet niet te zwaar beladen zijn, ze houdt niet van het woord 'boodschap', dat khnkt zo belerend, zo met

zijn er altijd

geweest

het vingertje omhoog. Ze gebruikt graag maskers en gaat uit van clichébeelden die plotseling een nieuwe wending krijgen. "Door het gebruik van nieuwe vormen kan de zaak ineens gaan swingen; zeggen de mensen: hé, dat is leuk. Zo hebben we ook een milieu-rap gemaakt." De mensen kunnen zo aan het denken gezet worden. Want, dat is voor haar belangrijk, theater kan meer zijn dan alleen maar amusement.

Zaim De mensen aan het denken zetten, ze bewust maken van de gevolgen van hun gedrag; dat is het doel van vele vormen van overheidsvoorlichting en, op een speelse manier, ook dat van een theatervoorstelling. Verspil geen onnodige energie, gooi niet zomaar iets weg, behandel de natuur met een tikkeltje respect, is de boodschap die luid en duidelijk overkomt. Ogenschijnlijk heeft de campagne succes. Het milieu in Nederland, zeggen diverse deskundigen, is nu veel schoner dan in de jaren vijftig en zestig. De auto spuwt veel minder vuil na de verwijdering van het lood uit de benzine; wasmiddelen zijn nagenoeg fosfaatvrij gemaakt; nog maar weinig spuitbussen bezitten de ozonlaag-aantastende cfk's; de lozing van zware metalen in de rivieren is flink gereduceerd, en de hoeveelheid kwik in het water is al lang niet zorgwekkend meer. De grote rivieren zijn weer veel schoner dan voorheen, in de Rijn bijvoorbeeld is de zalm teruggekeerd. Natuurlijk, er moet nog veel gedaan worden, de bodem is bijvoorbeeld nog stevig verontreinigd. Maar reden voor pessimisme lijkt er niet. Het gaat goed met het milieu. Of gaat het niet goed met het milieu? De onheilstij din-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen