VU Magazine 1996 - pagina 57

UITGEZONDEN

Aan: Vakgroep bosbouw Landbouwuniversiteit Wageningen, Nederland Beste collega's, Vanuit de regenwouden van Frans Guyana een berichtje over de voortgang van ons onderzoek. Zoals jullie weten bestuderen we de invloed van zonlicht op het groeiproces van bomen. Vlalcbij ons kamp, honderd kilometer ten zuiden van de hoofdstad Cayenne, hebben we een bosareaal uitgezocht. Daar volgen we de groei van in totaal enkele honderden bomen,- van kiemplantjes tot woudreuzen van veertig, vijftig meter hoog. Er zijn plekken in het regenwoud waar maar 1 procent van het zonlicht doordringt, en dat heeft uiteraard zijn weerslag op de vegetatiegroei. Regelmatig valt er een boom om, waardoor een open plek ontstaat. Dat heeft weer gevolgen voor de vorming van scheuten in naburige bomen. Die scheuten zoeken we op. Meestal gaan we met z'n tweeën op pad, 's morgens vroeg bij zonsopgang. De een trekt een paar spikes aan; een speciaal soort bergbeklimmersschoenen met beugels waarmee je je kunt vastzetten in een boom. De ander blijft beneden en maalct notities. Vanuit een 'buurboom' proberen we te volgen hoe de scheuten en de kroon van de 'onderzoeksboom' zich ontwikkelen onder verschillende lichtcondities. Het is best zwaar werk. Ik heb er een keer een overbelaste enkel aan overgehouden, toen ik met mijn spikes vastzat in een boomstam. Gelukkig ben ik nog nooit naar beneden gevallen en ook heb ik nog geen slangebeet opgelopen; tot dusver ben ik telkens net naast zo'n beest gestapt. Hinderlijker zijn de insecten die voortdurend om je heen zwermen. En het is steeds oppassen voor wespennesten. Naast een kale rots die boven het regenwoud uitsteekt WETENSCHAP,

CULTUUR

hebben we ons kamp, waar we 's avonds gezamenlijk eten en het huishouden doen. Er wonen en werken tussen de drie en vijftien mensen, vooral afkomstig uit Frankrijk en Nederland. We worden voortreffelijk geholpen door enkele bosnegers. Zij hebben ons inmiddels ingewijd in allerlei plaatselijke gebruiken. We koken samen, we zijn een keer wezen vissen en zij zorgen ook voor de muziek in het kamp. We zitten hier erg geïsoleerd. Dat heeft als bijkomend voordeel dat de kans klein is dat onze onderzoeksbomen voor commerciële doeleinden worden gekapt. Elke maand brengt een helicopter mensen en proviand en soms worden we ook per boot bevoorraad. 's Nachts kan het hier erg lawaaiig zijn; een heus orkest van brulapen, kikkers en tropische vogels. Ook kan het opeens flink gaan regenen. En ja, als je dan net bovenin een boom zit, dan wil je toch gewoon proberen door te werken; ik laat me niet afschrikken. Ik ben behoorlijk verslingerd geraal<:t aan het bos en in de toekomst hoop ik in de regenwouden van Maleisië aan de slag te kunnen. Tot ziens!

Groeten van

FRANK STERCK

et) SAMENLEVING

55

-IANUARI/FEBRUARI

1996

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen