Tractaat van de reformatie der Kerken - pagina 187

VAN REFORMATIE DOOR BREUKE MET DE BESTAANDE KERK.

Zoo

ziet

men

dat de vraag naar

„scheiden

of bl

ij

ven?"

l6l

volstrekt

waar men zoo eens het voor en tegen van beretleneert, of ook naar luim en inval zijn goed- of afkeuring over uitspreekt, maar dat integendeel, in tijden van kerkbederf, elk kind van God voor deze hoogernstige vraag in het diepst zijner ziel te staan komt, en wel heeft toe te zien, dat hij in haar beantwoording trouw bevonden worde voor zijn God. Het zou toch iets schrikkelijks zijn, indien wij geen

en

disputabel punt

is,

onze kinderen bleven voortleven zijn apostel getuigen zou

Jezus aan

in :

een kerk, waarvan de Heere zijn een kerk van Satan,

„Deze

zeggen dat ze Gereformeerden zijn, en zijn het niet, maar lieMaar' ook het zou schrikkelijk zijn, indien we door een uittreding of afscheiding een kerk uitgingen, die nog openbaring van Jezus' lichaam was, en alzoo als synagoge v^an Satan veroordeelden wat nog orgaan was van den Heiligen Geest. Beide zonden zouden even ernstig zijn, en niet dringend genoeg kan het daarom aan Gods volk op het harte worden gebonden, dat ze toch biddende en smeekende licht bij den Alleenwijze mogen zoeken, om ten deze voor dwaling te worden behoed en tegen valsche keuze gevrijwaard. Ons althans komen weinige verschijnselen zoo bedenkelijk voor, als de uitvvendigheid, lichtvaardigheid en ondoordachtheid, waarmee die

gen

!"

vele

Gods

kinderen

zich

nog steeds over deze teedere en

ernstige

quaestie heenzetten. Gelijk er, helaas, velen zijn die nog altoos aan drie staten gelooven voor de ziel, zoo oordeelen ook velen nog altoos ter goeder trouw, dat er drie kerkstaten denkbaar zijn. Voor de ziel beelden ze zich in, dat een ziel óf dood óf levend óf ook nog bekommerd kan zijn, en evenzoo stellen ze zich voor, dat een kerk

óf de ware óf de valsche óf iets tusschen waar en valsch in kan wezen.

Toch weet ieder onderleid en ingewijd geloovige dit van de ziel Voor hem staat op grond van Gods Woord vast, dat alle die niet meer ganschelijk dood is, leeft, en dat alle ziel die ziel, nog niet leeft, ganschelijk dood is. Zoo zijn dan schijnbekommerden nog ganschelijk dood; maar ook waarachtig bekommerden reeds overgezet uit den dood in het leven. En ditzelfde nu geldt ook van de kerken onzes Heeren. Wat nog niet valsch is, s nog de ware kerk, en ook wat niet m e e r de ware kerk is, s ganschelijk de valsche. Een tusschenstaat is er niet, en ook voor de kerken op aarde een vagevuur onbekend. Elke kerk is dus of nog de ware of reeds de valsche. Een mengsel van het beter.

i

i

ware en valsche zich

te

denken

is

ongerijmd. II

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen