Uit de diepte - pagina 410

404 vatten,

van Job: is

weet

ik

zulks

dan

niet beter te doen

in het

woord

»De mensch, van eene vrouw geboren,

kort van dagen en zat van onrus t." Of wie

is er, die thans niet denkt aan de snelheid des tijds en alzoo aan de kortheid des levens ? Wat schijnt een jaar ons lang, als het begint; en toch, wat is het kort, als het voorbij is! »Waar is het gebleven?" vraagt onwillekeurig de een aan den ander. Ja, waar zijn al de jaren gebleven, welke wij in grooteren of kleineren getale hebben doorgebracht ? Voorbijgegaan als eene gedachte; voorbij g e v 1 o g e n als een droom. ^Aangaande de dagen onzer jaren, daarin zijn zeventigjaren, ofzoo wij zeer sterk zijn,

tachtig jaren; en het uitnemendste van die is moeite en verdriet; want het wordt snellijk afgesneden, en wij vliegen daarheen."

—

waarheen ? o. Mijne hoorders, Eu wij vliegen daarheen, wendt uw oor en hart van deze vraag niet af, maar laat ze bij u ingaan, ook al doet zij u huiveren. Op den tijd volgt de eeuwigheid, en die eeuwigheid kan zalig, maar ook rampzalig zijn! Een hemel van eeuwige heerlijkheid kan straks ons deel zijn; maar ook een hel van nimmer eindigende ellende! maar ook in het Gij kunt ingaan in de vreugde des Heeren ;

onuitblusschelijke vuur, hetwelk den Satan en zijnen engelen bereid is! vliegt gy ? Rekent met, en stelt u voor deze vraag. Beter n u gesidderd, nu gij nog kunt kiezen tusschen leven en dood, dan straks te moeten beven voor de laatste ure, die wel rekenschap vraagt, maar geene keuze overlaat. Beter nu, terwijl het nog het heden der genade is, teruggedeinsd voor den schrik des oordeels, dan straks weg te krimpen van ontzetting, als in den dag van rechtvaardige vergelding het onherroepelijke vonnis over u wordt uitgesproken. En daarom, mijne hoorders! rekent met deze beslissende ure! Denkt aan uw onsterfelijke ziel! Beseft den ernst van

Waarheen

den Oudejaarsavond! Luistert naar dezen indrukwekkenden prediker van de eeuwigheid, die u vermaant om uw huis te bereiden! Haast u om uws levens wil! Kort is de tijd; de eeuwigheid

genaakt

:

»De mensch, van eene vrouw

is kort van dagen en zat van onrus t." Zat van onrust ? In waarheid, ook deze stem laat de Oudejaarsavond ons hooren. Neen, wij vergeten of miskennen de vele en onverdiende zegeningen niet, waarmee Gods goedermaar toch, ^tierenheid ook dit jaar ons leven heeft gekroond hoevelen, die met allerhande rampen en tegenheden hadden te worstelen, welke ook nu nog eene rilling door de ziel

geboren,

;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen