Het keerpunt in de jongste geschiedenis van kerk en staat - pagina 360

;

DE ONDERNOMEN VELDTOCHT.

342 baarheid

handeling

der

zoude wegnemen, dat aangezien de appellanten de

bevoegdheid tot vernietiging door hoogere Besturen ontkennen,

hebben zich op deze vernietiging tiichtmiddel

der

ontgaan,

te

verkeerdheid

zij

geen recht

beroepen ten einde de toepassing van een

te

en

dat

bovendien de vernietiging het uitwerksel

wegneemt,

niet

de

verkeerdheid

en

zelve,

dat,

wat de

rechtsgeldighekl betreft, wel kan gezegd worden, dat de besluiten, tengevolge

der

vernietiging,

aangaat het dat

worden

bestaan

nooit

om

maar dat de tucht

bestemd den dader

de

van

toepassing

te treffen,

nimmer de

mitsdien

kan vervangen of onnoodig makeu, waardoor, heeft,

bestaan, doch niet wat

objectief de verstoring der rechtsorde

is

van onwettige besluiten

vernietiging

hebbeu

te

;

de vernietiging strekt,

nemen,

te

geacht

feitelijk

als

weg

en dat de

kerkelijke tucht

vernietiging plaats gehad

tucht geenszins het karakter van wraakoefening

verkrijgt, zooals appellanten

Overwegende bovendien,

beweren daar

dat,

het

hier

eeue ttichtsaak geldt, door

appellanten in hunne Memorie van Grieven onderscheidene eischen, ontleend

aan de beginselen van het strafrecht en de strafvordering voor den burgerlijken

rechter,

kerkelijke

reglementen

ment voor is,

wordt

zoodat

;

Noord-Holland

grond

onpas

te

tucht

het

in zijne

kerkelijk

ofschoon

van orde en

rust",

het

tuchtzaak

uaar

bezwaar,

Uitspraak

dat

de

het

d.d. 1

gesteld

worden, naardien de

beginselen

van de kerkelijke

Provinciaal

Kerkbestuur van

Juli 1886 Art. 3 van het Regle-

die Uitspraak beter ware gesproken

dan alleen van als

Provinciaal

tuchtmiddelen

deze

opzicht en tucht enz. verkeerd heeft toegepast, onge-

in

Overwegende, dat dat

bij

uitgeoefend

vijfde

,,

verstoring van orde";

bezwaar door appellanten aangevoerd wordt,

Kerkbestuur

betreft,

van „verstoring

van

Noord-Holland,

wat de opgelegde

Art. 4 en 51 van het Reglement voor kerkelijk op-

zicht en tucht enz, heeft

miskend

dat appellanten van meening

;

zijn,

blijkens de

Memorie van Grieven, dat

genoemd Reglement de toepassing van meer dan één tuchtmiddel, wegens eene en dezelfde verkeerdheid niet toelaat, doch in gebreke blijven dit door

aanvoering van bewijzen dat

daarvoor

worden, omdat

staven

genoetnd

uit dit

te

;

Reglement

ook geen bewijs kan aangevoerd

nergens verboden wordt, maar integendeel uit den aard

der zaak dikwijls noodzakelijk

is

;

dat voorts de bewering van appellanten, dat Art. 4 van genoemd Regle-

ment

zich onder de

lenverklaring

woorden: „vervallen verklaring" geene algemeene verval-

denkt,

doch

alleen

vervallenverklaring van bepaalde, in de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen