Calvinisme en revisie. - pagina 8

6

deze

over

nalaten

ook henzelven rakende, met

revisie, als

bid-

denden ernst na te denken.

De eenheid dier Gereformeerde wereldkerk toch

ligt niet daarin,

onze meeste kerken op Presbyteriaan sche leest geschoeid

dat Dit

zijn.

ware een puur uitwendig en geheel oppervlakkig oordeel. Ook de Unitariërs richten hun kerkgenootschap vaak presbyteriaal

maar

dat ze ook

zonder

in,

met onze Gereformeerde

iets

kerken uitstaande hebben; en omgekeerd

Duitschland

zijn er in

en elders Gereformeerde Kerken, die door overmacht buiten staat

om

zijn,

den Presbyteriaanschen kerkvorm tot

zijn recht te

doen

komen. Hoe zou ook op zichzelf de vorm van bestuur ooit voor het wezen eencr kerk beshssend kunnen zijn daar toch de roeping der

kerk de 2

„om

is,

de deugden te verkondigen van

geroepen

duisternis :

heeft tot zijn

wonderbaar

en de kerkvorm slechts een der middelen

9),

doel

poogt

veld

in

te

is,

die ons uit

licht" (1

Pet

waardoor ze

dit

bereiken. Niet die bataljons strijden op het slag

eenzelfde gehd, die tactisch

maar saam trekken op

al die

schillend

eenzelfde

in

Hem,

formatie,

doen wapperen. En wat nu

is

van éénzelfde formatie

corpsen, die,

vaandel

zij

boven

zijn,

het ook zeer ver-

hun bajonetten

voor de „heirscharen des levenden

en dus ook voor de Gereformeerde Kerken, dit vaandel

Gods",

anders dan hun gemeenschappelijke belijdenis? Immers, hoever de

Fransche en Zwitsersche, de Nederlandsche en Schotsche, de Bo-

heemsche en Westminstersche confessiën in bewoording en volgorde ook van elkander afwijken, toch is het één geest, één overtuigingsdrang,

één

nissen uitspreekt. uit

éénzelfden

Het

bron

vormen, hadden één

heilige roeping, die zich in alle deze Belijdezijn

takken van éénzelfden boom, beken

gevloeid,

onze

vaderen

en de

omdat ze saam één lichaam uitstekende gewoonte, ze in

corpus of syntagma confessionum uit te geven.

dan ook

destijds niet zelden de ééne kerk,

om

Dit

bewoog

haar confessie ter

onderteekening aan een andere kerk toe te zenden.

En het was

dit historisch besef, dat men op de Synode te Dordrecht in 1618 de buitenlandsche Theologen met de Nederlandsche depu-

in

taten

saam

riep;

en nog te Westminster het oordeel der Buiten-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen