Locus de Consummatione Saeculi - pagina 8

6

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

van het organisme op zijne plaats kome, gelijk de aard van het organisme eischt. Het moet zulk een systeem zijn, dat het bloed, hetwelk uit het liart uitgaat, er ook weer in terugkeere; anders is er geen polsslag des levens in de Dogmatiek. Onze oude gereformeerde theologen hebben zich altijd daaraan gehouden, ook al was het niet altoos met helder bewustzijn. MastricM h. v, laat, als hij den locus de Salute behandelt, op de heiligmaking nog een caput volgen deel

zelf

„de Sanctificatione" (de heerlijkmaking) en bespreekt daar reeds de wederop-

standing

des vleesches, de zaligheid der verkorenen en, als pendant hiervan,

Dan komt hij aan den locus de Ecclesia en den foederatieven weg van Coccejus op, als hij handelt over de kerk in het paradijs, de kerk van Noach etc. en eindelijk komt tot het laatste oordeel. Alzoo maakt hij den locus de Novissimis tot een caput van den locus de Salute en den locus de Ecclesia. Voor den locus de Novissimis is in zijn systeem geen plaats. Welk standpunt moet dan nu wel ingenomen? Bij het beantwoorden dezer vraag moet door ons streng worden in het oog gehouden, dat we te doen hebl^en met den laatsten locus der Dogmatiek. We moeten zorgen, dat de Dogmatiek hiermede dan ook af is. De locus de Novissimis is ook de novis simus locus. Op twee dingen moeten we dus letten: Ie op den inhoud van dezen locus; 2 op den band, die dezen locus aan de andere lo«"i verbindt en dat wel zóó, dat duidelijk voelbaar wordt gemaaïA, waarin de sluitende kracht, de afsluitende kwaliteit van dezen locus bestaat. 1. Gaan we nu de verschillende loei na, dan bemerken we, dat bij eiken locus een probleem overbleef, dat niet werd opgelost. In den locus de Deo vonden we wel het postulaat, dat „God God moet zijn" maar de vraag, hoe Hij tot zijn glorie, tot zijn „God zijn" ook in het schepsel komt, bleef onbeantwoord. Bij den locus de Decretis zagen we wel het decreet schitteren, maar het bleef een open kwestie, hoe dat decreet wordt volvoerd. De locus de Angelis toonde ons wel den afval der booze en de perseverantia der goede engelen, maar de beteekenis dezer duïteit voor den KÓa^os werd ons niet duidelijk. In den locus de Creatione blonk wel de %6anog in al zijn luister voor ons oog, doch de vraag: wat het télog van dien iióa^og is, bleef open. Bij den locus de Homine zagen we wel den mensch in dit aardsche organisme optreden, maar zóó, dat zijn natuur, zijn aanleg boven dien nóa^iog uitging en de vraag, hoe deze tegenstelling zal worden opgeheven en opgelost, werd ons niet beantwoord. De locus de Peccato leerde de verdoemenis

gaat

hij

;

der verlorenen.

gedeeltelijk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen