Locus de Consummatione Saeculi - pagina 547

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

macht toekennen, die alleen aan God toekomt, maar dat zij, wat betreft haar munus, ambt en qualiteit God tot Souverein hebben. Daarom wordt

karakter,

hier in de allereerste plaats de gedachte vooropgezet, dat de Overheid dienares

Gods

is.

In de uitdrukking „dienares Gods" laten de Overheden m^eestal allen nadruk vallen op het woord „Gods" om daarmee haar goddelijk karakter te kennen

geven. Op zich zelf is er natuurlijk tegen het droit divin niets te zeggen, maar toch moeten we vooraf den nadruk leggen op het óu'cxovoq en keirovqyóq zijn. Zij zijn Overheden van Godswege, bij d^ gratie Gods, maar dienaren, ministri; ze hebben God boven zich en God tot eigenlijken Souverein en zij oefenen hun macht nooit anders uit dan door zelf organen te zijn, waardoor te

Gods Souvereiniteit wordt uitgeoefend. De Overheid is dus Sidy.ovog en IsixovQyóg kanten

Het

beide,

maar van twee

verschillende

uit.

verschil tusschen deze beide

is, dat 8id%ovos de verhouding der Orcrheld dienende betrekking tot God den Heere voorstelt en UnovQyóg hare verhouding tot de onderdanen; IsitovQyla van laóg en tgyeiv, werken ten bate, ten behoeve van het volk. De Overheden zijn dus lurovgyoi, omdat zij

tot

God, haar

door God aangestelde personen zijn om voor 't welzijn van van het volk zorg te dragen en niet om als executeurs het te bedwingen en in toom te houden. Een beul is didv.ovog geen XsnovQyóg, want hij helpt de menschen de wereld uit;

daarentegen

is IsixovQyóg,

want

hij

het gemeenebest,

volk te l)estraffen,

van den vorst en een burgemeester

zorgt voor het welzijn der burgerij en draagt

een meer oeconomisch karakter. 2".

Ten tweede zien we, dat

ze een absolute beteekenis hebben, trant er bestaat

een absoluut verschil tusschen goed en kwaad.

geving terug.

De tegenwooi-dige

Dit punt

komt

later bij de wet-

juridische beschouwing stelt het voor alsof

wat de Overheid als recht verklaart, alsof de Overheid zeggen wat kwaad is, alsof er buiten het ius constitutum geen recht zou zijn. De uitdrukking van VS. 3 oi yÜQ aQxovrsg ov% alalv cpójiog Tw aya&è) tgycp ccXla r« KciKO) zou dan aldus moeten opgevat worden, dat iemand, die doet wat de Overheid voorschrijft, goed is en dat, wie daartegen ingaat, tot de kwaden moet worden gerekend. De maatstaf, de toetssteen van het goede en kwade is dan in de handen van de Overheid. Daartegenover nu wordt hier van ró recht

is,

kon, wat goed en

&ya&óv

gesproken, d. w. z. er is een absoluut onderscheid tusschen goed en kwaad, een ordinantie door God daarvoor gesteld; daarin moet de Overheid zich aan God onderwerpen en daarom moet ze Gods dienaresse zijn. 3^ Van de Overheid als zoodanig wordt verder gezegd: ov yuQ bIvSj xiiv fidxaiQav tfoqel. De iveftiging van het zwaard dragen ligt opgesloten in de ivoor-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen