Locus de Consummatione Saeculi - pagina 98

96

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek). Qvasrai ex tov aa^iuxoq^ xov Q-avatov rovrov; Deze wooi'den hebben alleen zin verband met het voorafgaande vs. 15 v.v. Hij zegt daar, tó kcc-aov nagaKsnat (VS. 21) d. i. juxta positum est: hij is er niet mede geidentificeerd, maar het is een aliud quid en eveneens de aiiagtia is oUovaa ev F^ioi, woont bij hem in als een gast en dezen inwendigen gast haat hij, wil hij niet. En dan de uitroep van VS. 24, waarmee hij niets anders kan te kennen geven dan dit: wanneer ik maar eens uit dit aóifia tov &c(vdrov uitgerukt, uit deze gevangenis verlost ben, dan heeft de raXainwQLK uit, daarmede neemt de ellende een eind. En dan herhaalt hij in vs. 25 nog eens het vorige: het dienen van de wet der zonde houdt dus met den dood op. De Heilige Schrift leert dan ook, dat de heiligmaking een genadegave Gods is, die niet toegebracht wordt als een separatum quid, maar is als een wassen in Christus. Al wat de Schrift ons leert van een ethisch proces, is altijd „ingroeien in Christus". Daaruit blijkt, dat met de daad der wedergeboorte naar Gods oordeel het ethisch proces voleind is. Reden, waarom de Heilige Schrift de wedergeborenen aanspreekt als zijnde heilig, zooals in de aanspraken tot de kerken gericht in de verschillende zendbrieven en 1 Cor. 6 11, „maar gij zijt geheiligd, eene zvjt afgewasschen, gij zi/jt gerechtvaardigd" enz.; gij plaats, te opmerkelijker, wijl Paulus dit schrijft aan eene kerk, die schrikkelijk ver is afgedwaald, die hij over schandelijke zonde heeft te bestraffen en

y.s

in

:

te veroordeelen.

De

leer

van een ethisch proces na den dood

vloeit dus alleen voort uit

eene verkeerde leer van een ethisch proces vóór den dood, twee voorstellingen, die beide al even ongerijmd zijn. De Heilige Schrift gaat waar zij over weder-

en het wezen der heiligmaking spreekt, zoo absoluut mogelijk daar Volgens de Schrift krijgen we, als we het anthropologisch en natuurlijk nemen, dit resultaat: bij het kind van God wordt het nieuwe leven, evenals de tamme stek op het wilde hout, ingeënt op den wilden stam. Wordt nu het wilde hout door het entsel langzamerhand tam? Neen, maar alleen wat geboorte

tegen

in.

entsel uitschiet, draagt vrucht en is tam en wé,t eronder uitgroeit, 't moet weggesneden, omdat het de vruchtsappen wegneemt. Denk ik me een boom met zulk een entsel en wil ik nu separeeren, dan snijd ik het einde,

boven

boven het entsel is, dus het ingeente stuk. af en als ik dat boveneinde in de nieuwe aarde zet, dan is dat geheel, absoluut tam zonder eenig proces en het overige, dat wild was, bleef en is nog absoluut wild. Wat doet nu God de Heere in de wedergeboorte? De oude mensch, het zondige leven en de nieuwe mensch, het nieuw ingeplante leven, zijn niet twee deelen, die langzamerhand aan elkaar ieder zijn kwaliteit meedeelen en zoo ineen vloeien maar het verkeerde, de oude mensch inoet gedood, afgesneden dat

;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen