E voto Dordraceno - pagina 503

ZONDAG

XVII.

HOOFDSTUK

491

IV.

De opstanding

ziet dus niet op het leven, op het aanzijn, op de exisde gestorvenen terstond na hun dood bezitten. Neen, na hun dood volgt eerst een ten deele beperkt leven, waarin ze nog niet zijn opgestaan, en waarin de heiligen van onder het altaar, de opstanding tentie,

die

o, heilige en waarachtige Heerscher !" hun wierd gezegd, ,,dat ze nog een weinig tijds rusten zouden !" (Openb. VI 10. 11). De opstanding strekt dus veel verder, en doelt eeniglijk op dien doorluchtigen dag des Heeren, als de triomf over zonde, ellende en dood geheel

verbeidende, juist roepen: „Hoelang,

En

:

en volkomen

nu geschiedt terstond na den is nog slechts voorloopig. En de volkomen zegepraal over de onheilige machten en de vijanden Gods en de volkomen terugkeer van ongebroken paradijs-geluk, naar heel voltooid

dood nog

uw

niet.

existentie,

met heel

uw

De

d.

i.

zal

uitbreken.

Dit

triomf dien het geloof behaalt,

naar

ziel

en lichaam beide, en zulks

geslacht en met een wereld, die er

alles toeft totdat Christus

wederkomt en

bij

past,

in

vereeniging

om

u,

—

dit

straks de elementen versmelten.

daarom nu is hier een waarborg noodig. Reeds eeuwen lang zijn Gods kinderen in den dood gegaan, niet wetende hoe lang het nog duren zou, eer die volle triomf aanbrak; maar dan toch zoo dat het voor Abraham en David, voor Johannes en Paulus reeds een machtige reeks van eeuwen wierd. En al spelt het geloof de wederkomst des Heeren altoos als nabij, eenvoudig om dat geen Maranatha Juist

ooit

anders dan met onmiddellijke verwachting

toch

kan de mogelijkheid

niet

in

ons hart kan leven,

ontkend, dat eer de Christus weerkomt,

eeuwen dat sinds der apostelen martelaarsdood verliep, nog zal worden verdubbeld. Een waarborg wordt dus in ons sterven gevraagd, dat, als we machteloos in ons graf wegzinken, om wel bij den Heere te zijn, maar toch lang, misschien nog eeuwen de volle zegepraal te derven, het einde geen schriklijke teleurstelling zal opleveren, maar eens zeker, eens gewisselijk het aantal

de zalige opstanding brengt.

En dezen waarborg, deze zekerheid uit

biedt nu de Opstanding van Christus

de dooden, niet aan de wereld, maar aan Gods kinderen. Niet aan de wereld. Want de wereld belijdt Hem niet als haar Hoofd,

Zelfs verstaat

Christus ons

een

kind

der wereld

Hoofd! Maar een kind

er

niets

van

van, wat dat zeggen wil:

God

verstaat

dat

wel.

Hij

ontwaart dat lichaam Christi in het trekken van de banden des levens en der liefde onder Gods heiligen. Hij voelt zich in dat lichaam als een ingevoegd lid. En als lid in dat lichaam inzijnde, beseft hij, hoe Christus

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen