GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

De verflauwing der grenzen - pagina 61

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De verflauwing der grenzen - pagina 61

Rede bij de overdracht van het rectoraat aan de Vrije Universiteit op 20 october 1892

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

59

hem

te danken.

de

voor

De

meer

zoo

te danken.

vriend

was het

wetenschap

vorming kring

Hij

instortte.

dan

ik

En zoo

Vries

mij

Ik

meer dan iemand

heb

voor

geheel

lust

mijn

zeggen kan aan dien trouwen om ook in onzen

ik het aandorst,

Nederlandsche taal

de

die mij

was omdat moedertaal met een liefde

te onderwijzen, het

voor onze heerlijke

bezield had, die nooit kan wegsterven in mijn hart.

Nog wel dit

de dood, maar dan toch doodsgevaren omzweefden jaar ook ons Hospitium, toen én de heer Regent én Mevrouw niet

de Directrice, door zeer ernstige krankheid bezocht werdenZoo veel had het niet gescheeld, of beiden waren van ons weg-

genomen. En daarom vervult het ons met dank en blijdschap, dat God ons gebed verhoorde, en beiden nog gespaard heeft. Moge het u, geachte ambtgenoot De Hartog, en met u aan

Mevrouw de

gegund worden, spoedig de oude kracht worde onder uw beider leiding het Hospitium steeds meer wat het zijn moet: Een huis waar 'mannen gevormd worden voor den dienst der wetenschap, maar onder de tucht van de vreeze des Heeren. En zoo kom ik van ons Hospitium ten slotte vanzelf tot u, Directrice,

te herwinnen, en

heeren Studenten, jonge

mannen,

die,

om Gods

wil immers,

andere Universiteiten meedt, en aan onze leiding u hebt toevertrouwd.

Om

komst, veel

dien moed, die reeds nu,

maar vooral

in

de toe-

van u vergt, gevoelen uw Hoogleeraren zich in nauw aan u verbonden. Wij ouderen

heilige geestverwantschap

verwarmen ons zoo gaarne het hart aan uw jeugdiger geestdrift. Laat dan die hoogere geestdrift in uw kring nooit gebluscht worden, en, ook als ge straks ons verlaat, u op uw pad door de wereld verzeilen. Darwin riep eens zijn jeugdigen volgelingen toe: „Verzwijgt het toch nooit, maar spreekt het overal en in eiken kring uit, dat ge Darwinisten zijt" i). En dit was zielkundig juist gezien, want door een kloek optreden, wint men het dubbel voordeel, dat men zelf moediger blijft en anderen wint voor zijn overtuiging. En daarom zeg ik ook in

jaren

tot

i)

u,

spreekt het voor elkander, spreekt het

Descent of man,

p.

423.

in

eiken kring

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1892

Abraham Kuyper Collection | 104 Pagina's

De verflauwing der grenzen - pagina 61

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1892

Abraham Kuyper Collection | 104 Pagina's