In de schaduwe des doods - pagina 90

82 dus en

ge

hier

het

leven,

niets.

zoo

Gods ordinantiën moeten op elk terrein van ook bij de verhouding tusschen ziel en lichaam,

geëerbiedigd. De worsteling

van uw geest in u mag dus nooit ten doel hebben, lichaam opzettelijk te krenken en het de zorge te onthouden, die naar Gods ordinantie aan uw lichaam toekomt, maar moet eeniglijk hierop gericht zijn, om te beletten, dat niet de invloeden van uw lichaam, ook en met name in krankheid, uw geest in u uit zijn stand rukken. Denk nu over die worsteling niet te licht. Pijn kan een overweldigende macht worden, een uitterende zwakheid, vooral zoo ze het zenuwleven sterk aangrijpt, en ondermijnt de

om uw

geestkracht.

Vooral in onze eeuw zijn onze zenuwen van al treuriger conditie geworden. Ze hebben zoo nooit rust. Ze worden door het drukke, woelige leven zoo eindeloos in spanning gehouden, dat ze telkens otJerspannen worden en dan slap inzinken. Soms zóó slap, dat ze door geen prikkel meer te spannen zijn. Onze artsen noemen dat depressie van zenuwen. Een bang woord, waar soms een nameloos lijden achter schuilt. En dit verslappen van het zenuwleven is nu daarom zoo bedenkelijk, omdat de geest in u alleen door die zenuwen op uw lichaam kan werken. Immers uw zenuwen zijn, om het zoo uit te drukken, het bandvatsel waarmee uw ziel uw lichaam aangrijpt. Alleen door uw zenuwen kan uw ziel bij uw lichaam bij. Het zijn diezelfde zenuwen, waardoor uw lichaam uw ziel poogt ten onder te houden, en waardoor uw ziel op uw lichaam moet indringen.

uw zenuwleven is dus metterdaad een eisch van godsomdat ge alleen daardoor aan uw geest de mogelijkheid schenkt,

Sparing van vrucht,

om

over

uw

lichaam

te

heerschen.

En toch, denk niet dat in die zenuwen de eigenlijke veer van uw kracht schuilt. We zien ze niet voorbij we rekenen er wel terdege mede immers God zelf heeft ze als de geleiddraden tusschen uw ziel en uw lichaam gespannen; maar toch de kracht moet uit uw geest komen. Als ge uw paard met twee versche zeelen voor den zwaargeladen wagen hebt gespannen, doen die zeelen uitnemenden dienst; maar toch die zeelen helpen niets, als het paard niet trekt, of niet sterk genoeg is, om, wat de karrelieden noemen, „aan te zetten." Onder dat „aanzetten" verstaan ze dan die eerste bovenmatige inspanning om de wielen aan het rollen te krijgen. Is dat maar eerst gelukt, dan gaat het verder gemakkelijker. Maar dat eerste „aanzetten" kost soms ;

;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen