Encyclopedie der Heilige Godgeleerdheid - pagina 68

6o

Afd.

Hfst.

2.

III.

§ 39.

Chrysostomus.

de ketters en hun eigen gehoor komen. Hij ontkent daarom

niet,

dat ook de empirisch gevormden (de Sc^xbsarspoi) nut kunnen stichten, maar toch doen dezen soms meer kwaad dan ze zelve weten. Door toch eenzijdig, en zonder genoegzame kennis van zaken, de ééne ketterij te bestrijden

Hierom dringt

voeden ze de

,

op aan

er

hij

heid zullen indringen

,

ketterij die er

tegenover

staat.

dat ze in het wezen der heilige waar-

,

zoowel door studie der H. Schrift

als

leding der dogmata en door onderzoek naar het wezen der ,

door ontketterijen.

Doch ook op hun formeele ontwikkeling legt hij nadruk, en stelt hun, vooral met het voorbeeld van Paulus, den eisch, dat ze ervaren zullen zijn in de dialectiek, omdat ze anders buiten staat zijn zich te

verweren. Hij

delijk leger tegen zich over delijk,

en

al zijn ze

hebben, en

,

ook

afgeloopen

,

,

indien

ook boeien en de onwilligen nu

van

ter

dege

behalve

de H. Schrift,

oratorie.

Hun

taak

ze slechts de waarheid uitspreken

moeten nis

hun zaak deug-

om hun wapenen te hanteeren. Wat

hiertoe

is

al is

die een vijan-

eischt hij

van de regelen der rhetorica en der

passing niet

die,

,

daarom voor hun predizorgvuldige voorbereiding maar ook ernstige toe-

hun eigen gehoor aanbelangt,

is

als soldaten

uitnemend gewapend, toch geslagen worden,

zoo ze de kunst niet verstaan

catiën niet slechts

voor

stelt ze

veelzijdige

,

ze

En

tot luisteren dwingen.

ontwikkeling en degelijke ken-

en de daaruit afgeleide belijdenis, wel

ook uitwendige vorming noodig.

Er moet

studie ge-

maakt ook van de wijze waarop men de waarheid voordraagt. het vijfde hoofdstuk van het 5e Boek komt hij hier nogmaals op terug, en stelt aan hen, die groote gaven ontvingen, den eisch

In

om

zich te ernstiger te oefenen

personen

Reeds

te

,

daar anders

grooter gevaar voor de

uit dit

Kerk

te

juist

van deze geniale

duchten zou

zijn.

korte overzicht blijkt hoe Chrysostomus de weten,

schappelijk theologische ontwikkeling bijna geheel op de welspre-

kendheid

richt. Iets

wat nogmaals

in

hoofdstuk

3

van het 6e Boek

terugkeert, waar hij de moeilijkheden der Kerkregeering bespreekt; slechts

met

dit

onderscheid,

dat hij hier ook op kennis van de

maatschappelijke aangelegenheden aandringt overmits de geestelijke ,

hiermee gedurig geschriften

in

contact komt.

Toch

is

ook zoo

voor de Encyclopaedie weinig meer

uit

Chrysostomus

af te leiden,

dan

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen