Uit het Woord - pagina 8

Toch was die indruk ook weer te machtig, om naar willekeur met het heilige te breken. Het vaarwel zeggen, na het eens gekust te hebben, dorst men niet. Met het heilige zou De vraag bleef slechts:

men

voortaan leven.

het heilige of zal het heilige u dienen? Zult gij u als dienste van het heilig beginsel stellen, of wel het hoogten ereatuur heilio-e neertrekken in uw lage levenssfeer, om het te gebruiken voor yij

Zult

11

zelf?

het altaar onzes Heeren is óf volkomen toewijding van zichvermetele toewijding aan zichzelf. óf zelf, Eerst bij deze scheidslijn gaan de oprechte van hart en de huicheBij

laar uiteen.

men voor die algeheele prijsgeving van zichzelf terug, bemen zich niet, weigert men het eigen ik den dood der zelf-

Deinst keert

—

dan helt het pad der geveinsdheid, tè laten sterven, huichelarij ons als een lijkkleed om de leden. der mantel de en kruipt zaak, dat men, uit ingenomenheid aard der uit den dan volgt Het vertoon. De godsdienst in zijn bedacht is op allereerst zichzelf, met wacht, moet een kroon bij God meer kroon geen die ontaarding,

vernietio'ing

zoeken Eens

bij

menschen.

moet ze voort- en afgespeeld tot het einde alle huichelarij haar slachtoffers vervolgt. waarmee vloek, de toe. Dat het onteerend symbool der verachtste geveinsdheid is der Het masker moet dus leiden tot doode werkvertoon naar zucht De slavernij. het stuitendst formalisme. doen, gedachteloos het tuigelijkheid, wroet de worm der toomelooze oppervlakte vergulde die Onder hart verstikt in zijn edelste deelen, en Het voort. dieper al zelfzucht kwelzucht sluipen in de en van plaagpassies lage de of niet lang, die rol begonnen, is

de rol niet afgelegd, die men speelt. Het tot vertoon, toen werktuiglijk tijdverdrijf eerst heilio-e, leste in dienst van den Booze. Het nijdige zoo ten geraakt geworden, Gods, om snel dat heilige te wonden en heilige het naar hart grijpt leedvermaak. in scheppen vreugd te Nauw hangt hiermee saam, en toch is van deze heilige uiting verschillend, het te roekeloos spelen met de schelheid van het volle licht bij de nog aan licht ontwende oogen. Er is een voorleggen aan de kinderziel van wat het kind nog niet in zich op kan nemen. Er is een bergen in het Heilige der heiligen, van den man wiens voeten nog nauwelijks den Voorhof betreden kunnen. Er is een verkwisten van de mysteriën des geloofs aan den onbekeerde, wien het zintuig tot waarneming van deze geheimenissen ziel.

Toch kan ook

slechts

daarbij

middel

ontbreekt. Er is kortom een te grabbel werpen van het heilige voor ono-eheiligde oogen, dat niet stichten en niet» winnen kan, en slechts verraadt, dat het u zelf aan eerbied voor het heilige schort en de barmhartigheid, die van boven is, u ontbreekt. noo-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen