Briefwisseling tusschen A. Kuyper en Charles Boissevain - pagina 48

•, .

44 leugen van mij te zetten; en nochtans bejegent ge dien onderstelden leugenaar en lafaard met al de courtoisie van uw woord. Wel een blijk dat ook op zedelijk gebied over de norma, die hier gelden moet, de gewenschte eenstemmigheid tusschen ons vooralsnog niet is verkregen.

Achter die schijf van „het zedelijk godsdienstige" laat gij voorts het rondeel van eigen richting opduiken. Het is zoo, reeds dit rondeel trilt. Het schiet niet strak op. Maar ook zoo presenteert ge het toch. Intusschen op dit punt zijn we het dan toch eens Gij en ik we keuren beiden eigen richting af. En vooral op heilig :

,

zou eigenriiMimg ookinraiin oog verfoeielijk geweest zijn. dan ook, niet plaatf^ gehad. En dat gij u dit nochtans verbeeldt, is een nieuw bewijs voor de onmogelijkheid, waarin een natuur als de uwe verkeert, om scherp waar te nemen, en juridisch te construeeren Luister daarom eens naar een deskundige, naar een man, die geheel op de hoogte was, naar den nu overleden, maar eens zoo gevierden mr. P. van Bemmelen uw geestverwant niet de mijne. Voor u alzoo in elk opzicht een onpartijdig erf

Docli die eigen richting heeft

,

expert.

Wat nu zegt deze rechtsgeleerde op pag. 55 van zijn breedvoerig Rechtsgeleerd advies'? Eerst constateert hij dat hetgeen de heeren Westhoft c. s. in de Nieuwe Kerk gedaan hadden was „een onrecht niet ,

,

tegen

slechts

kerkvoogden en kerkeraad,

maar ook

tegen de ge-

meente gepleegd."

En dan stelt hij de vraag of kerkvoogden door het optreden tegen dit onrecht al of niet zich schuldig hebben gemaakt aan „eigen richting". Een vraag, waarop hij antwoordt: Dit zou zoo geweest zijn bij deze navolgende onderstelling: „Ondersteld, het

zulks

dat

inderdaad

aanhoorighedeii met tijd in

het

bestuur

class.

meende)

zich

inbegrip

uieenende

werkelijk

der kosterij

in

in

recht

zijn

het bezit der

had gesteld

,

te

zijn

(gelijk

Nieuwe Kerk en

en onmiskenbaar eenigen

dat bezit gebleven was, dan had de kerkvoogdij m.

i.

verkeerd gehandeld

met eenige geweldpleging of bij verrassing weder in het bezit had gesteld van het kerkgebouw met toebehooren. Dit mocht eene dejectie van den dejicient zijn; het was echter een daad van eigen richting, afkeurenswaardig zoo

zij

vooral lijk

zich

bij

een college van kerkelijke administratie tegenover een wel onbevoegde-

en onrechtmatig

maar toch

Maar, zoo gaat hier

niet

^De casus

hij

ter goeder

dan

trouw handelend kerkbestuur."

voort, dit onderstelde geval

was

aanwezig. positie

was

eeiie

andere.

Het

class.

bestuur was

niet

in

het

bezit

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen