Dictaten dogmatiek. Locus de Providentia, Peccato, Foedere, Christo - pagina 158

LOCUS DE Providentia.

158

Aan

het

zeggen

„Laat

:

ten

Israël

ik

uwe kinderen Hoe is het nu evenwel

dat

toon

diepsten

doodt

de profeten

en

der

liefde

steenigt, die tot u

:

Gods

En dan volgt

profeten.

„Jeruzalem, Jeruzalem,

-gezonden

zijn

die

gij,

hoe menigmaal heb

;

zoo geschieden moest naar Gods raad,

te verklaren, dat het

van Jeruzalem

kinderen

de

Christus

:

willen vergaderen,

heeft

En

„Gij hebt niet gewild."

zóó radicaal, dat geen steen op den anderen hier

weer de momenten

dus

staan

eenerzijds alles door

:

bestel

als straf

kondigt Hij vervolgens algeheele verwoesting aan, een verwoesting,

daarvoor

Ook

Gods

willen bijeenvergaderen enz."

en dat Hij hun toch ten slotte toeroept

elkaar

geen neiging,

is

hunnen afkeer genezen, van de daad afhouden.

heeft gekant tegen

zich

tijde

den

uit

Jezus

een resumptie van den onheiligen moed, waarmee het volk

Hij

allen

nog eens

Bij

maar doen, want anders loopt

van

ze

wil

Hij

Daartoe geeft

roeren.

te

zonde

hun

ze

om het om te

spreekt Christus nog eens het volk toe

oogenblik

laatste

maar

mis,"

23

eind van Matth.

't

nog op

de Joden

terug

God

houden, het

te

worden.

zal gelaten

zoo contrair mogelijk tegenover

om

bepaald, anderzijds Jezus alles doende,

al- of niet

hooren toeschrijvend aan hunnen

onwil, daarvoor ten slotte straf bedreigend.

We dus

hebben

niet

is

uit

deze plaatsen gezien, dat wat

al

in

dat

is

er overal

het O. T.

Oud

èn

in

Nieuw Testament

maar

tegenhouden,

Gods

tot

niet

als

eene

als

't

lijden,

leven,

te

dat

van

van

meet

in

Schopenhauers

de

wereld

natuur,

het

nooit

ontkennen,

dat

pessimisme

die

:

is

ver brengen in

zonde niet

opgenomen en onder

af in het bestel

De zonde heeft ook De toestand van het

is.

zooals

meer en meer veld wint, die

die

stand komend.

weinig gelet wordt.

de

En

door God voorziene, die Hij

Wij gaan nu aan dit betoog een tweede toevoegen, waarop gewoonlijk

vonden

dezelfde voorstelling heerscht,

openbaring, woeling, doorwerking van zonde.

wordt allerwege geteekend het bestuur

in

een Judaïstische consequentie van een overspannen Monotheïsme,

maar dat èn

kan

we

ze

„onze

is,

beantwoordt

wereld

de

bij

deze quaestie

een vrucht, en wel

in

menschelijk en dierlijk

niet

slechtste

aan onze aspiraties. werelden", dat

der

zeker een ziekelijke en moedblusschende richting zal,

richting

doordat ze de energie breekt een noodzakelijk antidotum

;

is

toch

is

niet te

gegeven tegen

eenzijdig doorgevoerd optimisme, dat lang heeft standgehouden. Tal van boek-

op de schoonheid der schepping, die in alles Gods wijsheid verkondigt, een maatschappelijk optimisme verkondigend, het optimisme van de bourgeoisie satisfaite. Die beschouwing is een terre a terre beschouwing, omdat ze, om tot den lofzang te komen, beginnen moet met

jes

het

zijn

geschreven,

ideaal

lofzangen

naar beneden te halen.

Zal ik zeggen, dat de natuur voor mij

is

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen