Dictaten dogmatiek. Locus de Providentia, Peccato, Foedere, Christo - pagina 138

Locus DE Providentia,

138

De keuze van

mium van Newton. aanbelang èn

de plus-ontwikkeling èn

bij

+

—

of

voor de uitkomst maar niettemin

momenten

immers zijn

van

is

liet

allergrootste

de componeerende deelen

al

de min-ontwikkeling geheel dezelfde.

bij

blijven geheel dezelfde, dat

is

a en b

behouden hun

De

volle karakter

de verbindingen tusschen a en b zijn in eiken term precies naar dezelfde verhouding saamgesteld, maar tegenover die vastheid van de componeerende en

+

deelen geeft de wisseling van

zoo verschillende uitkomsten.

tegenstrijdigheid in ons besef van vrijheid en vastheid

De te

—

of

de mogelijkheid, hoe er kan

voorstelling van

wet beheerscht, waarin

vaste

waarin

en

blijven

is

onmogelijk op

geeft dit alles ons een denkbeeld (geen verklaring), een

maar wel

lossen,

toch

alle

een levensproces, door een

zijn

componeerende deelen geheel dezelfde

mogelijkheid gegeven

de

is

van een keuze tusschen

zus of zoo, ja of neen, plus of minus, waardoor de uitkomst zoodanig beheerscht

wordt,

ze

dat

Dus was

in

op

het eene geval in niets

die in het andere geval gelijkt.

het hoogste aanbelang, ons de zeer sprekende aanduiding

van

het

van het binomium, dat

kan

er

zijn

van „zus of zoo", voor oogen

een combinatie van vastheid en mogelijkheid

te stellen.

Konden de theologen wat meer aan

in hoogeren zin doen, dan zou in menig opzicht geworpen worden op veel moeilijke problemen der theologie. Belangrijke onderzoekingen heeft men in die richting v/el eens gedaan en steeds is de Pythagoreïsche gedachte meer en meer bevestigd, dat in het cijfer, in den c/.pt^,uóc de Godsidee ligt. Alle verhoudingen op aarde kunnen in

de wiskunstige vakken daardoor

cijfers

worden

uitgedrukt

God bepaald

door

zijn

maar,

nu duidelijk

zal

haar

van muziek,

(die

recht

zijn

zijn, is,

wil, talenten enz.) en die

overeenkomst met

in

Zijn wijsheid en

zich hiermee bezighielden,

waar meetkundigen

dat,

verstaanbaar

niet

in

licht

voor degenen, die er niet

in

verhoudingen

wezen. Ongelukkig

hun ontdekkingen

doorgedrongen.

zijn

Ons

dat de Geref. belijdenis tegenover die der Arminianen enz.

dat

er

n.1.

vastheid en orde in de geestel. wereld

is,

niet

mechanisch, door incidenteele wilsuitingen bepaald, maar organisch naar vaste wetten, in

en

dat

den mensch

combineeren

Van

er,

niettegenstaande die vastheid toch een besef van vrijheid

De

overblijft.

ons

is

exempli

mogelijkheid gratia

het denkbeeld tot de verklaring

we nog

niet ver

genoeg

in

om

gegeven

die vastheid en die vrijheid te in

het

kunnen we

niet

ons denken gevorderd

binomium van Newton.

komen en

zijn,

maar het

dat niet, wijl is

principieel

op de wet, die de verhouding (wie het subject van den mensch, beheerscht subject van ons subject tot Gods staande onder dat van God, loochent, wordt determinist, dan is de mensch een

onmogelijk.

machine)

Men kan

niet

Noemen we

alles,

begrijpen

wat betrekking

zonder

het subject van

God

beide a,

heeft

subjecten

in

hun wezen

het subject van den

mensch

b,

te

kennen.

dan kennen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen