Een geloofsstuk - pagina 18

EEN GELOOFSSTUK.

16

de

tyranniek

maar

had,

wetenschap

was

dit

in

haar vrijen vleugelslag belemmerd

slechts voorwendsel ter zelfrechtvaardiging.

En nauwelijks had men de Kerk teruggedrongen, Kerk op de

de

Zoo daalde men, en zeeg

den Christus op den Drieëenigen God. dieper

steeds

mament

neder,

transen in het

werd toen

ten slotte de Godverlatenheid

meer gevoeld. Stompe ongevoeligheid voor het Goddelijke was

veeleer de pachydermie van het beschaafde publiek geworden. plaatste zichzelf als

mensch werd 't

al

ter

mensch op den troon van het Heelal

wat hoog was afgeleid

al

beschikking

staan

;

en

;

levensdoel geworden.

zelfverheerlijking

De heugenis van den

een steeds meer verbleekend beeld

is

is

het wat het

sinds

vooral

Spinoza

ook

het

dit loopt

pantheïsme

de 20e

op

uit,

pantheïstischen zelf te

eeuw

reeds met

den

't

gemeen was eenig

vergeten

God werd

nachtmerrie.

het wat de Aufklarung, dat

als resultaat

van eeuwenlange

En wel begint Indische

hebben achtergelaten.

actie

is

Men

uit

van het

niet

in veler geestelijke

Humanisme, dat

wat het Materialisme ons

het

;

aan den mensch moest

eigen ik persoonlijk, maar van den mensch in

Dat

fir-

der materie neerzonk.

Zelfs in de conscientie niet

men van de hooge

tot

tot in het slib

van

of het ging

van de Schrift op den Christus, en van

Schrift,

intrad, hiertegen in te

mystiek,

deunen, gelijk

zijn denk-telescopie beproefd had, maar

niets anders

dan op een telkens weer opduikend

en een hoog opgevijzeld Monisme doemt dan den

God om

zijn zelfbewustzijn

zoeken, altoos weer

in

toch weer buiten zich-

den denkenden

of

voelenden mensch.

Vraagt ge nu, of die naast den afgehouwen tronk wild-opgeschoten

om

wetenschap ons dan enkel schade bracht en onmachtig bleek ons met een kennis, die de moeite des opnemens loont, rijken,

dan wijs

En wel

ten

ik in mijn

antwoord op

eerste hierop.

drieërlei gewichtig

Deze den mensch en

doelende wetenschap heeft de van

God ons

ver-

moment.

God

be-

opgelegde, maar door

den

geloovigen kring verzuimde taak opgenomen,

lijke

wereld aan den mensch

te

niet

te

om

de stoffe-

onderwerpen en heerschappij

te

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen