Der Jongelingen sieraad is hun kracht - pagina 8

DER JONGELINGEN SIERAAD

6

intrekken in het nieuwe huis

meden, en de ons

onder

HUN KRACHT.

het onderzoek der

en

meer,

levensbloed niet

merg

't

in

schrompeld om ons flinkweg weer op Maar hierin kwam dan nu eindelijk

De mono-mame, begon,

brandmerk,

nemen mogen, en

om

steeds

van

ologie zelfs

geen

't

ons gebeente was kracht

laat mij

ver-

te

doen komen.

te

toch de zoo lang afgebeden

woord voor

laffe

't

dan toch

te

ons

pit gistte in

't

zooals ik de valsche eenheidszucht

ten slotte

liefst

het laf bedoelen

Altoos

vervelen.

zelfde,

't

zelfde te blijven, altoos de oppervlakkige phrase-

drukkende

een

Geen

eentonigheid.

maar altoos

bergbestijging,

Geen eigen Hollandsche jongens, maar

kwam meer

toon

Men

ademen.

lieve

uit

luchtvaart

voor

tred

dezelfde vaalvage vlakte.

langs

drentelen

men ook

anders, dan Duitsche theologie en Engelsch ge-

niet

gemodelleerde philanthropie nabootsen, maar

keer.

fundamenten

van het historische leven onder

asch der gemaakte eenheid bedolven, deed

blanke

de

liefst

pluriformiteit

rijke

IS

dorst niet

hart.

't

Niet

meer meer

Niet meer

„menschenkinderen".

vaderlanders, maar cosmopolieten. algemeen Christelijk. Niet meer

en

voort-

tred

Niet meer Calvinistisch, maar Christelijk,

maar menschelijk-

vroom. Tot ook die vage vroomheid in het ethisch-brave overging, en tenslotte „een volk van deugdzame oudjes en jongeren" En dit nu te zijn, als eenige glorie voor den Landzaat overbleef. Dit konden we ons stuitte ons ten leste dan toch tegen de borst.

Daar

niet langer laten aanleunen.

En van

tegen op.

gistte,

historisch

steeds

genoot,

om

type,

allen kant

eigen karakter,

luider

te

roepen.

de oude Geuzenrok weer aan

eeuw

in

ging

om

de 20ste de

spanning,

te

realiteit.

genade, zooals

't

Vaderen

onze

maar heel

't

wat

om

„in een

om

't

uw oog om

versta dit wel,

Ging om geen komedie, 't Nog altoos met Rome de oude 't

om my God to

staande voor

't

hoogst betoon

Thee".

In niets

Gods verkiezende

leven dat hieruit vloeiende

Da Costa zong:

ons bruiste en

toen weer

trekken, en tafereelen uit de 16e

„Nearer pal

in

kleuren waarin

men

heerlijken wedijver

in

van geloofskracht en van

minder dan

te

al

begon men

Niet,

gaan vertoonen.

hoogste

maar nu

kwam

vorm van onzen

want wie van kind man werd,

is,

omzettend,

tijd".

Al min

daarom geen ik den naam niet, neo-persoon geworden, toch mocht zonder pedantheid van NeoCalvinisme gesproken worden, als protest tegen den

is

laster, alsof wij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen