Antirevolutionaire Staatkunde - pagina 161

TWEEHEID GEBLEVEN. met het staatsbegrip

in

dit

voorgrond

den

op

schende

een

van

Maar

ten deele zijn.

zoo

de Russische natie als de heeren er steeds op

uit is,

de Polen,

Gelukt moge

te assimileeren.

dit

nog

waar men moeilijk

ieder voelt toch, dat

den strengsten zin een Russische natie wordt

in

Het sterkst staat dus de verwezenlijking van het volksbe-

gevonden. grip,

staat het

volk kan spreken, in Rusland zeer zeker een

Oostenrijksch

Russisch volk, ja zelfs

land

treedt

de Finnen, Joden enz. aan zich slechts

Met Rusland

minst niet samen.

in het

daarom anders, omdat

153

de

eenheid van het volk geheel organisch

oorsprong

opkwam;

door

een

dien

ze

zwakker, waar ze

reeds

is

Een even

is

kwam,

;

en ze valt geheel weg, waar

bijeenvoegde, wat geen vat op elkander heeft.

geweld

hinderlijk gevolg

leven der volken,

stand

machtigere, of in het aantal sterkere groep

geestelijk

kleinere elementen aan zich assimileerde

overmacht en

eenheid van

uit tot

van de ingrijping van het geweld

in het

dat wat één was, gedeeld en gesplitst wordt, met

dien verstande, dat het ééne deel van het zelfde volk in ander staats-

verband

dan het andere.

geraakt,

Men denke

slechts aan Duitsch-

Dat de Duitschers een volkseenheid vormen, wordt

land.

niet betwist,

hoe machtig het ook

in zijn omdat het ééne Duitsche steeds toenemende bevolking nu reeds over de acht en zestig millioen sta, toch op verre na niet alle Duitschers herbergt, valt volkseenheid en staatseenheid, ook hier niet meer, of wil men, nog niet saam. Vooral de twaalf millioen Duitschers, die nog steeds onder de Oostenrij k-Hongaarsche kroon leven, verkwikken zich nog steeds in het ideaal

en

toch,

rijk,

der toekomst, als eens heid

zal

schijnsel

wat Duitsch spreekt, ook

al

vormen.

Ten

deele

voor.

ons

volk in hoofdzaak

Is

Friezen, Vlamingen en Saksers

dat

in

doet

ten

zich

uit

als Staat een een-

onzent soortgelijk verde amalgameering van

opgekomen, vergeten kunnen we

nooit,

België het Vlaamsch sprekend bestanddeel een verleden, her-

komst en taaleenheid met ons gemeen

heeft.

In

1813 heeft

ook gepoogd, deze natuurlijke en historische volkseenheid

maar verschil van zestiende

eeuw

tot

religie

stand

heeft

men dan

te herstellen,

verhinderd, dat de breuk, die in de

kwam, geheeld werd, en zoo

zien dan

nu

weer de twee deelen van het ééne organische volk zich genoodzaakt, in

afzonderlijk

staatsverband

te

leven,

ten

onzent zonder, in België

maar zonder dat die vermenging inslaat. Al is het nu, dat de Vlamingen in het Zuiden met hun Vlaamsche actie vreemd

met vermenging,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen