Ad Valvas 2006-2007 - pagina 338

S T U D E N T E N

PAGINA 8

AD VALVAS 1 MAART 2007

Ombudsman Dick Hermans blikt terug

'Plagiaat is een doodzonde' Vertrekkend ombudsman Hermans inventariseert vijf jaar klachten van studenten. IVIet stip gestegen: bescliuldiging van plagiaat. TEKST: FLOOR BAL FOTO: PETER STRELITSKI

"Studenten weten niet hoe ernstig plagiaat is", vertelt ombudsman Dick Hermans, die 1 maart met pensioen gaat. De klachten die hij de afgelopen vijf jaar behandelde, zijn heel gevarieerd. Maar het afgelopen jaar zag hij wel een sterke

tenschap een doodzonde is. Ik vertel wel eens dat René Diekstra hierom zijn hoogleraarschap heeft moeten neerleggen. Nou, daar hebben ze nog nooit van gehoord." Volgens Hermans hebben studenten op de middelbare school met goed geleerd hoe ze bronnen moeten citeren. "Als )e het tussen aanhalingstekens zet, is het al duidelijk dat het een citaat is. Plagiaat plegen is dan niet nodig."

Knippen en plakken "De misvatting is dat je alles zelf moet verzinnen. Wetenschap bestaat bi) gratie van het citeren. Als je gaat studeren, word je een beetje

Studenten steeds ambitieuzer

Bij welk loket klagen wij?

Niet alleen de ombudsman heeft zicht op de veranderingen in het studentenleven. Ook de studentendecaan is goed op de hoogte. De afgelopen achttien jaar heeft Eleonore Vos heel wat studenten gesproken. In mei 1989 begon Vos als studentendecaan en in 1996 werd ze loopbaanadviseur voor afstuderende studenten. Sinds kort is ze alleen nog loopbaanadviseur voor het personeel. "Studenten zijn nu echt een paar jaar jonger als ze afstuderen dan toen ik begon, maar ik verbaas me er telkens weer over hoeveel ze dan al hebben gedaan. De hah^e wereld gezien, in besturen gezeten, extra studiepunten gehaald en behooriijk levenswijs", noemt ze als belangrijkste verandering die ze de al^elopen jaren onder studenten heeft waargenomen. "Vroeger was het toch vaak dat mensen gingen studeren omdat ze dat leuk vonden. Nu gaan mensen echt studeren om een baan te krijgen. Wat me is opgevallen is dat ook studenten nu veel openlijker durven zeggen dat ze ambitieus zijn on bijvoorbeeld de baas van een grote onderneming willen worden." Vos was tevens jarenlang vertrouwenspersoon seksuele intimidatie voor studenten. "Wat me zorgen baart, is dat ook onder studenten agressie toeneemt. Dat is iets wat in de hele maatschappij gebeurt, dus ook op de universiteit." (DdH)

De ombudsman behandelt alle klachten waar studenten niet mee naar de Commissie van Beroep voor de Examens (Cobex) kunnen stappen. Officieel onderzoekt hij of de klacht terecht is en of de student onbehoorlijk behandeld is. In de praktijk probeert hij gewoon het probleem waar de student mee zit op te lossen. De schuldvraag is minder belangrijk. De meeste studenten zijn tevreden met de uitkomst hiervan. In 2006 kreeg hij 56 klachten binnen. De Cobex kan beslissingen en regelingen vernietigen, de ombudsman niet. "Dan hebben we het over het toekennen van studiepunten of het al dan niet geven van vrijstellingen", vertelt vervangend Cobex-voonritter Jan Stniiksma. "Binnenkort zullen we ongelooflijk veel zaken krijgen, wanneer het bindend studieadvies bij meer opleidingen wordt ingevoerd."

stijging in het aantal studenten dat beschuldigd werd van plagiaat. In de meeste gevallen waren de klagers inderdaad over de schreef gegaan. Het opvallende was dat ze zich daar meestal niet van bewust waren. "Ze beseffen niet dat plagiaat in de we-

op het verkeerde been gezet door hoe het werk van wetenschappers gepresenteerd wordt. In één college krijg je de psychoanalyse van Freud met daarbij ook wat er niet goed aan zijn werk is. Je realiseert je niet dat die man dertig jaar daaraan gewerkt heeft. Dan denk je dat je zoiets zelf ook met je scnptie moet maken. Dat kan helemaal niet." Natuurlijk zijn er ook studenten die uit luiheid creatief omgaan met de teksten van anderen. "Die willen het zich gemakkelijk maken. Knippen en plakken gaat heel simpel." Hermans overlegt met de studenten wat de beste oplossing is. In sommige gevallen betekent het dat de student schuld moet bekennen. "Laatst zat hier een student die duidelijk stukken zonder bron had

>Stijn in Oeganda (7) Stijn van Rest, student culturele antropologie, onderzoekt of leven in een conflictgebied het rechtvaardigheidsgevoel van Oegandezen beïnvloedt. Een spirituele anarchist over pinksterl<erken en witchdoctors.

Ombudsman Dick Hermans: 'De misvatting is dat je alles zelf moet verzinnen' overgenomen. Ik zei: 'je gelooft zelf toch niet dat je onschuldig bent'. Het is dan het beste om in een brief aan de examencommissie de fout te erkennen en te hopen op coulantie."

Miscommunicatie Een steeds terugkerend probleem is de begeleiding m de scriptiefase. Hermans ziet jaarlijks ongeveer vier studenten bij wie dit misgaat. "Je kunt zeggen dat het ook aan de kant van de instelling beter kan. Het probleem is dat een student alleen recht heeft op voldoende, en niet op het beste onderwijs. Je hebt pas wat te klagen als de begeleiding echt onvoldoende is. Kijk, in de vakantieperiode willen studenten graag het laatste deel van hun studie afmaken. Ze beseffen dan niet dat er in augus-

tus maar weinig docenten aanwezig zijn." In zo'n geval is de begeleiding niet de beste die een student kan krijgen, maar is er geen sprake van onvoldoende kwaliteit. Docenten zijn achteraf gezien vaak te optimistisch over wat een student voor elkaar kan krijgen. Dan loopt de begeleiding soms mis. "Je hebt studenten die je in twee zinnen kunt vertellen wat ze moeten doen en dan komt het goed. Anderen kunnen niet zo goed schrijven of hebben geen wetenschappelijke aanpak." Dan snapt de student niet wat er mis is gegaan en krijgt de ombudsman een klacht binnen. Vaak is er in zulke gevallen sprake van miscommunicatie. Na gesprekken tussen Hermans en de scriptiebegeleider kuimen de meeste studenten weer aan de slag.

We eten vaak samen. Otim en ik. Maïsmeel, hartige banaan en zoete aardappel. Daarbij kluift hij op pezige botten en sabbel ik op zandige groente. Voor we onze handen in het eten zetten, wordt de maaltijd echter eerst uitgebreid gezegend. Dat ik geen vlees eet, vindt Otim nog vreemder dan dat ik niet wekelijks naar de kerk ga. Ik ben een eigenhandig gedoopte spirituele anarchist. Ik geloof wel dat er 'iets' moet zijn. Ik geloof echter niet in instituten, bureaucratieën en uitgedoste religieuze leiders die ons vertellen wat er dan wel en niet allemaal zou moeten zijn. Ook ben ik vegetariër. In Nederland beschouw ik dit als een soort geloof. In Oeganda zie ik het meer als een luxeprobleem. Drie jaar geleden veranderde het leven van Otim drastisch. Hij was net 26 jaar oud. Eén misstap. Hij verloor beide benen. Met dit verlies ook zijn bron van inkomsten, zijn vrouw en zijn toekomst. De verantwoordelijkheid legt hij bij de regering, al zijn het de rebellen van het Leger van de Heer die de landmijnen grotendeels hebben verspreid. De regering heeft gefaald om hem te beschermen. Daarnaast kunnen de rebellen niet direct voor hun daden verantwoordelijk gehouden worden. Ze knjgen bevelen van demonische krachten. Bevelen die leiden tot hun brute daden. Voordat de missionarissen hun welbedeelde liefde in Afrika kwamen opleggen, hadden geesten, vloeken en ander spiri-

Een goedgekeurde opzet is niet altijd een garantie voor een voldoende. Daar kwam een student achter die na zeven maanden werken van zijn begeleider te horen kreeg dat zijn verzamelde gegevens nooit een goede scriptie op zouden leveren. "Hup, je onderzoek is weg." In dit geval overlegde de ombudsman met de docent of er nog een ander soort scriptie uit het onderzoek zou kunnen komen. Een paar jaar lang kreeg Hermans veel klachten birmen over de overgang van het oude doctoraalprogramma naar de bachelor/masterstructuur. Inmiddels is dat voorbij. De afscheidsreceptie van Dick Hermans IS donderdag 1 maart om 15 uur in de foyer.

tueel gespuis de overhand in de bovennatuurlijke Oegandese schaduwsamenleving. Offers, rituelen en zogenaamde witchdoctors zorgden voor een voorspoedige samenwerking met deze alles controlerende wereld. Streng gelovige pinksterkerken zijn op dit moment prominent aanwezig op de Oegandese religieuze markt. Via de massamedia wordt hét woord verspreid. God en de duivel. Het goed en het kwaad. De hemel en de hel. Het 'traditionele' geloof wordt door de jongere generatie steeds meer gezien als ouderwets, achterhaald en zelfs heidens. Als ik Otim vraag naar zijn geloof buiten de pinksterkerk om, zegt hij dat dat voor hem niet meer bestaat. Toch liggen de twee religieuze wereldbeelden in mijn ogen niet ver van elkaar vandaan. Vroeger waren het ontevreden geesten, nu is het de duivel. Vroeger waren het de witchdoctors, nu is het de priester. Ik zie de pinksterkerken dus meer als een dun laagje glazuur op de onderliggende spirituele cake. Als bruggenbouwer tussen traditie en moderniteit. Hetzelfde geloof in een ander jasje. Otim wil hier niets van weten. Zijn kijk op mijn eetgewoonten verklapt echter een diepgewortelde geloofsovertuiging. Nadat onze maaltijd in de naam van de halve bijbel gezegend is, raadt hij mij aan om toch eens bij zijn dorpsoudsten langs te gaan. Door kruiden, rituelen en offers zal deze man de boze geesten die ervoor zorgen dat ik geen vlees eet, uit mijn lichaam verdrijven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen