Ad Valvas 2006-2007 - pagina 71

AP VALVAS 28 SEPTEMBER 2006

PAGINA 7

Theaterproject in KIbera

>Jumoke in Kenia

Jumoke Vreden, student geneeskunde aan de VU, ïs deze maand begonnen met een project in Kibera; een enorme stoppenwilk aan de rand van Nairobi, de iioofdstad van Kenia. Met een groep middelbare scholieren gaat ze daar een theatervoorstelling maken over alle problemen waarmee jongeren in de sloppenwijk geconfronteerd worden: huiselijk geweld, hiv/aids, seksueel misbruik en drugs. Acht weken lang zal ze met veertien scholieren werken aan deze productie. De voorstelling moet vooral herkenbaar zijn voor jongeren en hen helpen met de problemen waarmee zij in hun dagelijkse leven te maken krijgen. Twee dramadocenten zullen Jumoke bijstaan met advies, in de negende week wordt de voorstelling gespeeld op vijf middelbare scholen.

Kibera, met 1,4 miljoen inwoners de grootste sloppenwijk van Oost-Afrika, gelegen aan de rand van Nairobi. Dit was mijn bestemming. De laatste maanden voor vertrek waren hectisch. Ik moest in korte tijd op zoek naar subsidie om mijn project te kunnen financieren. Allereerst was daar natuurlijk mijn geweldige familie, die wel weet dat hun nichtje en kleinkind haar donaties nuttig zal gebruiken. Organisaties echter moesten er maar in geloven dat deze onbekende meid goede bedoelingen had met hun subsidies. Het Hivos en het VUmc (voor de laatste natuurlijk niet compleet een onbekende) hebben mij gelukkig het vertrouwen gegeven. De avond voor vertrek stond ik nog op het podium in de 'Safe Sex Comedy Show', een voorlichtingsshow voor jongeren. Zoals altijd was het weer een groot succes en hoewel dit optreden mijn laatste uurtjes slaap inpikte, gaf het me een extra boost om zo een voorlichtingsshow te gaan produceren met scholieren hier in Kibera. Eenmaal aangekomen in het appartementje in Kibera, kwam alle spanning van de periode ervoor eruit in de vorm van een fikse keelontsteking met hoge koorts. Ik kreeg gelukkig regelmatig bezoek van mensen die ik tijdens mijn eerste reis naar Kibera, juni dit jaar, had leren kennen. Zonder nog maar één stap buiten de deur te hebben gezet, kwam het gevoel weer boven dat me toen zo versuft weer naar Nederland had laten gaan. Jane vertelde hoe het handeltje in gerookte vis, waar ze twee maanden geleden nog zo enthousiast aan was begonnen, toch niets opbracht en dat er

De komende tijd zal Vreden wekelijks schrijven over alles wat ze daar meemaakt. Haar familie heeft dit project financieel gesteund. Het Humanistisch Instituut voor Ontwikkelingssamenwerking (Hhros) en het VUmc zijn de hoofdsponsors. Hoe waren haar eerste dagen?

nu dus helemaal geen geld meer is om voor haar kleinkinderen te zorgen. De broers Rolf en Winston die naar huis gaan om te zien of moeder vanavond wél iets te eten heeft kunnen kopen. Kate die met haar kinderen langskomt en bij het weggaan maar net durft te vragen of ze tweehonderd shilling (twee euro) mag lenen om de dagen door te komen tot ze haar salaris krijgt. Daar zit ik dan als student geneeskunde (nog net geen dokter en kan nog net niks) met mijn studiebeurs waarmee ik zorgeloos mijn studententijd doorkom en ook nog tijd overhoud voor ontwikkelingsprojecten (wie leert er meer? zij of ik?). Geen geld is de oorzaak van veel problemen in Kibera, maar geld alleen is niet voldoende om alles op te lossen.

Koudwatervrees 'This was Oppression of the Child, presented by Baraka za Ibrahim drama group", en gezamenlijk maken de scholieren een buiging. De docent wendt zich tot mij: 'Madame Jumoke, maybe a word of advice?" Er viel genoeg op aan te merken maar het was een vermakelijk stuk met een duidelijke boodschap. Moet ik nu zeggen dat je op het toneel niet massaal met je rug naar het publiek kunt gaan staan? De theatrale adviezen komen in de volgende weken wel. Ik leg nog wat uit over de sessie van aanstaande zaterdag, en bedank hartelijk voor de voorstelling. Thuis aangekomen krijg ik last van koudwatervrees. Ga ik deze jongeren wat leren over hun eigen seksualiteit? Mijn eigen heb ik recent pas ontdekt. Een theatershow produ-

b- *

ceren in mijn eentje. Wie denk ik wel niet d.ir ik ben? Zaterdagochtend arriveer ik bij de school met thermosflessen hete chai (melk met suiker en thee) en boterhammen voor de lunch. Churchill^ de jongen die mij deze hele periode zal helpen met van alles, adviseerde me om vooral genoeg in te slaan. Bij aankomst bedenk ik waarom: in Baraka za Ibrahim Children's Centre wonen ook zo'n 25 wezen. Dat ik daar zelf niet aan dacht. We beginnen met de warming-up. "Iedereen in een kring alsjeblieft... geef me een aaaaah... luister naar elkaar... en dan nu een oooooh." Na dit ritueel neem ik de meisjes mee naar een ander lokaal. Ik barricadeer de deur met een tafel om wat privacy te creëren. We starten met een spel om te kijken hoeveel ze weten over bescherming tegen soa en hiv. Het spel loopt uit op een interessant gesprek over relaties tussen jonge mensen in Kibera, vertrouwen en verkrachtingen (iets wat je hier door met je ogen te knipperen al zelf hebt uitgelokt). Conclusie: jongens zijn nooit te vertrouwen, meisjes zijn 'lager' dan jongens en de jongen bepaalt wat er gebeurt. Bij de heren liep het spel uit op een heftige discussie over trouw zijn en of je hiv kon krijgen door je te snijden met een 'besmet' mes. Over een paar zaken waren ze het volledig eens. Ze wisten allemaal zeker dat je een meisje alleen zwanger maakt als je met haar vrijt tijdens haar menstruatie. Dan is ze namelijk vruchtbaar. Verder zijn condooms slecht, vies, lelijk en onhandig. Misschien dat ik me toch een beetje nuttig kan maken de komende tijd.

Recensie

Een goede arts zijn is onmogelijk De garderobe van de dokter

Over artsen wordt driftig geschreven. De dilemma's waarmee ze worstelen zijn spannende onderwerpen. Denk aan 'De goede dokter' van Damon Galmut of een holografische dokter in 'Star Trek Voyager'. FLOOR BAL

In De garderobe van de dokter wordt het beeld van de arts in literatuur, film en tv-drama's beschreven en geanalyseerd. Zo is er de belangrijke dan wel onbelangrijke dokter, de warme of koude, de cynische of humane, de dokter die door je heen kijkt en de onechte. Ze vormen als het ware een garderobe van totaal verschillende, maar bij elkaar passende kleren. De essays geven een unieke inkijk in het professionele leven van artsen. Huisarts Henriette van der Horst schrijft in 'Platgewalst met goede bedoelingen' over de spanning mssen idealistisch activisme en de wijsheid van de passiviteit

aan de hand van De goede arts van Damon Galmut. Wat haar verhaal interessant maakt, zijn haar anekdotes over de keren dat ze een goede arts wilde zijn, maar juist daardoor de patiënt benadeelde. Zoals die keer dat ze in haar eerste baan als arts-assistent een oude vrouw met een hartstilstand succesvol reanimeerde. Van der Horst voelde zich daar geweldig over totdat de hoofdverpleegkundige vertelde dat die zieke vrouw eerder had aangegeven dat ze 'klaar was om naar haar Schepper te gaan'. Een bezwaar van deze bundel is de wisselende kwaliteit van de essays. Niet overal komt het beeld van de dokter goed uit de verf Dat is niet altijd erg. De bijdrage van arts en schrijver Bert Keizer is ronduit amusant. 'Een plattelandspraktijk in Beets' gaat over de ideale dokterspraktijk waar Gerrit Witse, een personage van Hildebrand, terechtkomt. Een ideale situatie volgens Keizer die na zijn studie droomde van een 'plattelandspraktijk in het centrum van Amsterdam, in de buurt van de universiteitsbibliotheek, op loopafstand van supermarkt

en slijter met een patiëntenbestand van rond de duizend oppassende medeburgers die hun symptomen in overzichtelijke vorm, liefst als multiple-choicevragen, zouden presenteren'. Tijdens het jaarlijkse minisymposium 'Literatuur en geneeskunde', dat woensdag 20 september plaatsvond, werd het onderwerp van deze bundel helder behandeld. Een van de samenstellers van deze bundel Arko Oderwald liet aan de hand van scènes uit de tv-sene Star Trek Voyager zien dat ook een holografisch computerprogramma op dezelfde dilemma's stuit als een arts. Bijvoorbeeld wanneer hij m een crisissituatie moet kiezen tussen het behandelen van een vriend en een ander bemanningslid. Deze dokter mag misschien prachtige instrumenten en een geweldig geheugen voor medische problemen tot zijn beschikking hebben, uiteindelijk is een goede arts zijn ook voor hem erg moeilijk. Arko Oderwald e.a De garderobe van de dokter, Uitgeverij De Tijdstroom, Utrecht 2006, € 24,-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen