Geen duimbreed?! - pagina 148

HET R E C T O R A A T VAN NAUTA! DE L O Y A L I T E I T S V E R K L A R I N G

aan zijn collega's in de senaat, die hem vervolgens een vrijbrief gaven om zelfstandig te handelen. Dezelfde dag vergaderden ook directeuren, curatoren en het dagelijks bestuur van de senaat, waarop ook zij met de handelwijze van Nauta instemden. President-curator De Vries trad nu als voorzitter op in de plaats van de gearresteerde Van Dijk. 40 Op 10 april 1943 kwam bij de senaat van de v u het bericht binnen van het Nijmeegse universiteitsbestuur, dat men daar besloten had met 148

ingang van 11 april (zondag) de studenten niets toe te sturen en alle werkzaamheden te staken. 41 Het is natuurlijk mogelijk, dat Nauta anders gehandeld zou hebben als hij dit bericht eerder zou hebben ontvangen. Op 13 april had 1 4 % van alle mannelijke studenten in Nederland, dat wil zeggen ongeveer tweeduizend, de loyaliteitsverklaring getekend. Daaronder bevond zich een aantal dat nog op 12 of 13 april had getekend en volgens De Jong vermoedelijk ook enkele honderden die zich aan het al gegeven woord in Vught gebonden achtten. 42 Van de mannelijke vu-studenten tekenden er slechts 36, niet meer dan 1,1%. Niet minder dan 17 van deze tekenaars waren van andere universiteiten afkomstig en stonden pas sinds zeer kort aan de v u ingeschreven. 43 Onder de tekenaars bevonden zich de weinige leden van het Nationaal-Socialistisch Studenten Front, een mantelorganisatie van de NSB. In Nijmegen tekenden nog minder studenten, slechts 0,3% van alle Nijmeegse studenten. Ook in Tilburg tekende maar 2,2%. Van de katholieke studenten aan de UvA tekenden op de 360 niet meer dan 2; van de 250 hervormde theologiestudenten in het hele land slechts een tiental. In Groningen tekende 9,3% van alle studenten, in Rotterdam 11,7%, in Utrecht 2 2 , 6 % , in Wageningen 1 4 , 6 % , op de UvA 17,5% en in Delft 25,6%. Leiden was al geruime tijd gesloten en was uiteraard niet bij de actie betrokken. Het was duidelijk dat de houding van de universiteitsbesturen en de rectores van grote invloed op het aantal tekenaars was geweest. De v u sloeg hierbij dus helemaal geen slecht figuur. Voor Van Dam en Seyss-Inquart was de geringe bereidheid tot loyaliteit aan het Duitse bewind geen echte verrassing, maar toch een tegenvaller. Van Dam probeerde de verschillende universiteitsbesturen onder druk te zetten. In een brief aan de vu-directeuren was hij heel tactisch bereid toe te geven dat het wellicht psychologisch gezien niet het juiste mo-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen