Worsteling naar waarheid - pagina 191

EPILOOG

veel van de algemeen geaccepteerde wiskunde kan de toets der intuïtionistische kritiek niet doorstaan. Koksma zelf zal zich misschien ook in een spagaat gevoeld hebben met aan de ene kant zijn vakgebied, waarin hij welhaast formalistisch te werk ging, en aan de andere kant de ideeen van Vollenhoven die daar nauwelijks mee te rijmen waren. Het is dus niet voor niets dat Koksma voorzichtig was in zijn oordeel over hoe anderen de relatie tussen wetenschap en geloof invulden. Hij was zich ervan bewust dat het maken van die keuzes erg moeilijk was en sterk persoonlijk bepaald: 'dergelijke toevoegingen zijn allerminst één-éénduidig,' zei hij. Niettemin vond hij het wel noodzakelijk en zinvol om over deze materie na te denken. 3 Een specifieke christelijke wiskunde heeft het wiskundig onderzoek aan de vu, zelfs met het proefschrift van Vollenhoven als basis, dus niet opgeleverd. Ik denk dat, als zo'n wiskunde mogelijk zou zijn geweest, Koksma zich er zeker voor zou hebben ingezet. Maar juist het gecompliceerde karakter van deze problematiek maakte het onmogelijk om hier concrete richtingen aan te wijzen. Dat Vollenhoven dit wel deed, heeft er ongetwijfeld mee te maken dat hij op het gebied van de wiskunde geen expert was en de verstrekkende inhoudelijke consequenties van zijn ideeën op dat moment nog niet duidelijk waren. Het zoeken naar de relatie met de grondslag door wiskundigen en informatici was met d i t - i n principe negatieve-antwoord niet afgelopen. Zo probeerde Van de Riet de grondslag van de vu relevant te maken voor zijn vakgebied, de informatica. De nadruk lag hier echter op de ethische kant van het vak en verantwoordelijkheid waarmee de informaticus met zijn kennis om moest gaan. Van de Riet nam ook deel aan werkgroepen over de relatie tussen informatica en geloof die in de jaren zeventig aan de vu plaatsvonden. Maar ook hier veranderde de inhoud van het vak niet wezenlijk. De grondslag heeft wel degelijk gevolgen gehad voor de manier waarop in de sectie, subfaculteit en later faculteit met elkaar om werd gegaan. In de eerste plaats werden de eerste colleges van de dag geopend met gebed. Dergelijke dagopeningen werden gehouden tot in de jaren zeventig. In de tweede plaats werd nieuw personeel tot halverwege de jaren zeventig bijna uitsluitend gezocht onder 'geestverwanten' die op z'n minst affiniteit met de signatuur van de vu hadden en die het liefst zelfs onderschreven. Daarna kregen meer stafleden 'dispensatie'. De gedeelde levensovertuiging leidde tot een bepaalde onderlinge

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen