Worsteling naar waarheid - pagina 107

WISKUNDE

ninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen in 1950. 7 5 Op de v u was men zich wel bewust van het feit dat Koksma een top-wiskundige was; 7 6 een prestige dat zeker aan het succes van de Diophantische Approximationen

te danken was. Het aanzien van Koksma werd wel

onderstreept door het feit dat de wereldberoemde wiskundige Paul Erdös hem na de oorlog opzocht met het oog op samenwerking. 7 7 Erdös was een wetenschapper die de hele wereld afreisde e n - z o gaat het verhaal-daarbij maar één koffer had; een vaste verblijfplaats had hij niet. Tijdens de samenwerking met Koksma schijnt hij langere tijd bij hem in Amsterdam te hebben gelogeerd, en dat terwijl Koksma een behoorlijk groot gezin had. 78 Haantjes was eveneens een erg goede wiskundige. In 1933 was hij in Leiden bij Van der Woude gepromoveerd op een 'uitstekend en origineel meetkundig proefschrift' en werd privaat-docent in Leiden; daarna werd hij assistent bij J. A. Schouten in Delft, wat alleen de beste jonge wiskundigen te beurt viel. 79 In de jaren dertig publiceerde hij veel verhandelingen over afhene en projectieve differentiaalmeetkunde, relativiteitstheorie en electromagnetische veldtheorie. In 1936 was hij gastdocent in Edinburgh. 8 0 Haantjes deed ook onderzoek in de conforme meetkunde. Een belangrijke bijdrage was dat hij een interpretatie gaf aan een conforme transformatie die overeenkomsten had met de interpretatie van de Lorentz-transformatie in de natuurkunde. 81 Grosheide kwam uit een echte vu-familie: zijn vader was hoogleraar in de exegese van het Nieuwe Testament en een oom van hem zat in het college van directeuren van de Vereeniging. Hij promoveerde, ondanks zijn assistentschap bij Koksma, in 1937 aan de UVA bij F. Weitzenböck. Hij was gespecialiseerd in de projectieve differentiaalmeetkunde, net als Haantjes. Na zijn promotie publiceerde hij in Mathematische Annalen over een afbeelding van lijnelementen in een vlak op punten in de ruimte. In 1941 kwam J. P. van Rooijen ( 1 9 0 2 - 1 9 7 4 ) de faculteit versterken als privaatdocent voor mathematische statistiek en haar toepassing op verzekeringen. Hij was in 1935 gepromoveerd bij Van Haaften op het verband tussen kansrekening en de actuariële wetenschap en probeerde kort daarna een aanstelling als privaat-docent te krijgen. Ondanks het vertrouwen van Van Haaften in zijn leerling was dit niet gelukt. 82 Het contact met de v u was wel gebleven: in 1939 hield hij een referaat voor de wetenschappelijke samenkomst over Toeval en voorzienigheid.

109

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen