Bijzondere chemie?! - pagina 148

DE

LERARENOPLEIDING

In 1 9 7 0 werd ook veel aandacht besteed aan onder andere de ontwikkelingen op het gebied van de onderwijstechnologie (bijvoorbeeld het gebruik van de videorecorder, de cassettefilm en de geprogrammeerde instructie), de toetsing (multiple choice vragen), de sociale interactiepatronen in het klasgebeuren (bijvoorbeeld observatietechnieken en verschillende didactische werkvormen), en stofkeuze- en leerstofplanningsproblemen. Volgens Scherpenzeel was een goede leraar in 1 9 7 0 dan ook iemand die van tijd tot tijd in grote verlegenheid verkeerde, omdat hij het gevoel had dat hij didactische en vakwetenschappelijke ontwikkelingen niet kon overzien. Het laatste aspect verklaarde de grote behoefte aan nascholing. De lerarendagen, die de Subfaculteit Scheikunde sinds 1965 organiseerde, bleken dan ook een zeer goed initiatief te zijn geweest. Een ingrijpende verandering voor de lerarenopleiding aan de Vrije Universiteit was de oprichting van het Instituut voor Pedagogische Didactische Vorming van aanstaande Leraren

(ipdvl)

in januari 1971. In

dit instituut werd de algemene didactiek ondergebracht en werden de activiteiten voor de opleiding van studenten tot leraar gecoördineerd. Het speerpunt van dit instituut was ook de integratie van de vakdidactiek, algemene didactiek en stage. De chemicus dr. U. H. Kollaard, docent scheikunde en natuurkunde aan het Hermann Wesselink College in Amstelveen, vervulde van 1971 tot 1 9 7 9 een deeltijdbaan binnen het

ipdvl.

Hij was in het bijzonder geïnteresseerd in het 'didac-

tisch vertalen van de leerstof en het belang van de wetenschap voor het scheikunde- en natuurkundeonderwijs op de middelbare school. Dit bleek ook uit zijn proefschrift School en Wetenschap (1970). Scherpenzeel hield zich naast de vakdidactiek, vooral ook bezig met de training van schoolpracticumdocenten. Deze docenten moesten professioneel worden voorbereid omdat ze voor hun begeleidende taak van de leraren in opleiding taakuren kregen toebedeeld. Scherpenzeel en Kollaard vonden dat in de jaren zeventig de Subfaculteit Scheikunde te weinig belangstelling had voor de lerarenopleiding. Volgens hen onderschatte de subfaculteit haar verantwoordelijkheid voor de vele studenten van de lerarenopleiding. In de jaren zeventig moest steeds weer worden bezuinigd. De chemiedidactici waren van mening dat zij onevenredig veel werden bekort ten gunste van de vakgroepen. Daarom dienden zij in 1 9 7 9 hun ontslag in.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen