Bijzondere chemie?! - pagina 175

FYSISCHE

CHEMIE

nisch-gefundeerde theoretische inzichten. Drie jaar na het vertrek van Hoijtink werd prof. dr. A. H. Weller naast Los benoemd tot hoogleraar fysische chemie, 'in het bijzonder de Spectroscopie'. Weller was gepromoveerd bij prof. dr. T. Förster van de Technische Universiteit van Stuttgart, die bekend was van het zogenaamde Förster-mechanisme voor intermoleculaire energieoverdracht. Het onderzoek dat Weller aan de Vrije Universiteit startte, was gecentreerd rond elektronen-energie-overdrachtsprocessen, in het bijzonder excimeren en chargetransfer-complexen. Hij liet een opstelling bouwen voor flitsfotolyse onderzoek. Dit onderzoek was sterk in de belangstelling komen te staan door het werk van prof. dr. M. Eigen, prof. dr. R.G. W. Norrish en prof. dr. G. Porter, die daarvoor in 1967 de Nobelprijs kregen. Weller versterkte aan de Vrije Universiteit de naam die hij met zijn werk al had gevestigd. Het onderzoek was zeer productief. Het promotieonderzoek van drs. H. Beens, drs. H. Knibbe en drs. K. A. Zachariasse gebeurde onder zijn supervisie. De vaste wetenschappelijke staf van de afdeling bestond uit dr. D. Rehm die met Weller meegekomen was uit Duitsland en Velthorst. Weller bleef slechts korte tijd aan de Vrije Universiteit. Hij kreeg in 1965, binnen drie jaar na zijn aanstelling aan de Vrije Universiteit, de uitnodiging om directeur te worden van het gerenommeerde Max Planck Instituut voor Spectroscopie in Göttingen. Hij nam deze uitnodiging aan en Rehm en Zachariasse gingen met hem mee. Als opvolger van Weller werd in 1 9 6 6 dr. ir. C. MacLean benoemd. MacLean had natuurkunde gestudeerd in Delft en was gepromoveerd op een tak van spectroscopie die toen nog zeer nieuw was: de elektronen kernspinresonantie (esr respectievelijk nmr). Hij verrichtte op het Koninklijke Shell Laboratorium Amsterdam ( k s l a ) pionierswerk op NMR-gebied, samen met onder andere dr. E. L. Mackor. MacLean bouwde aan de Vrije Universiteit de Afdeling n m r op. Zijn interesse was echter veelzijdig en hij had ook een warme belangstelling voor andere vormen van spectroscopie, zoals het optisch-spectroscopische onderzoek aan ionen dat onder leiding van Velthorst werd voortgezet. Drs. J. van der Kooij, die onder Weller begonnen was aan een promotieonderzoek op het gebied van de flitsfotolyse, veranderde na de komst van MacLean van onderwerp en promoveerde later bij MacLean op de reductie van methyleengesubstitueerde aromatische koolwaterstoffen met behulp van alkalimetalen. Drs. }. de Jong was bij Weller

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen