Een buitengewone plek voor bijzondere kinderen - pagina 123

herinneringen aan de tijd op het paedologisch instituut

122

mij en mijn broer! Maar dankzij de uitslag accepteerde ze van mij wel dat ik niet zo prestatiegericht was.’ Manta bleef vier jaar op het instituut en ging af en toe naar huis voor een weekend en tijdens vakanties. Na zijn ontslag kwam hij terecht in de vijfde klas van de lagere school in zijn woonplaats. De twee daaropvolgende jaren deed hij de zesde en zevende klas elk op weer een andere school. Daarna volgde hij vier jaar tuinbouwschool, maar het werk daarna als hovenier werd een fiasco. Na zijn militaire dienst volgde hij opleidingen voor verpleegkundige b (psychiatrie) en a (algemene verpleging) en bereikte uiteindelijk leidinggevende functies in een zorginstelling. Het rekenen is een probleem gebleven en vormde een hindernis in managementachtige opleidingen. Nu hij met pensioen is, kijkt hij terug op een prettig arbeidsverleden. Gerard (geboren in 1942) Gerard groeide als gevolg van oorlogsomstandigheden op bij zijn grootouders in Amsterdam. Aangezien er in zijn woonplaats geen protestants-christelijke school was, brachten zijn ouders hem in 1948 (weer) naar zijn grootouders om in Amsterdam naar school te kunnen gaan. Al snel bleek dat Gerard leerproblemen had. Zijn moeder, die de boekjes en het blad Moeder van Waterink las, ging met haar oudste zoon naar het spreekuur van Waterink. Op het laboratorium deed hij allerlei testen. Op grond daarvan kwam hij in 1949 op de pischool, terwijl hij verder bij opa en oma bleef wonen. Zijn tien jaar jongere zus en twee jongere broers groeiden later gewoon bij hun ouders op. ‘In september 1956 was ik al een paar maanden 14 jaar en zou ik bij een baas mogen werken. Ik wou dat wel graag; ik vond dat ik wel genoeg geleerd had en dat ik een en ander maar eens in de praktijk moest brengen. Maar mijn ouders waren tegen; zij vonden dat ik toch nog een zesde klas zou moeten volgen om zodoende mijn schoolopleiding te voltooien. Helaas kon dat niet bij het pi, want daar hanteerde men een strikte leeftijdsgrens van 14 jaar. Na wat zoeken vonden mijn ouders, het pi en een maatschappelijk werkster van de gemeente een andere school die meer praktijkgericht was en waar men mij wel in een zesde klas wilde hebben (........). In 1957 kreeg ik dan eindelijk het getuigschrift dat ik alle zes klassen van de lagere school doorlopen had. Overigens volgde ik er nadien nog wel wat avondonderwijs.’ Ruim tien jaar later trouwde Gerard. Op achttienjarige leef-

Een buitengewone plek; Perfect Service; pag 122 2e proef

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen