'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 146

eredoctoraten

m. t. turvey (1995) Michael Thomas Turvey (1942) was een atleet van wereldformaat tot hij getroffen werd door een blessure die een einde maakte aan zijn carrière. Turvey maakte van de nood een deugd: hij maakte van sportbeoefening wetenschap. Hij ging experimentele psychologie studeren aan Loughborough College in Engeland en behaalde zijn doctoraat in Ohio University in de Verenigde Staten. In dat vak bereikte hij opnieuw de top en vond hij erkenning. Onder meer van de Vrije Universiteit, waar de Faculteit der Bewegingswetenschappen, in 1987 in het leven geroepen als opvolger van de in 1971 gestichte Interfaculteit der Lichamelijke Opvoeding, op 14 mei 1992 een voorstel indiende Turvey te onderscheiden met een eredoctoraat. Volgens de voorzitter van het faculteitsbestuur, prof. J. B. Hopkins, kon Turvey worden beschouwd als de grondlegger van de ‘ecologische benadering van waarnemen en bewegen’. Hij was een expert op het gebied van bewegingscoördinatie. Van huis uit psycholoog werd Turvey door Hopkins geroemd om zijn multidisciplinaire aanpak. Als om bewegingswetenschappen (‘een nieuw en veelzijdig vakgebied’) te verdedigen, stelde Hopkins enigszins defensief dat het geen eensluidende formule, noch een algemeen geaccepteerde methodologie kende. De faculteit aan de Vrije Universiteit was natuurwetenschappelijk georiënteerd en in dat kader paste ook een eredoctoraat voor Turvey, die ‘substantieel heeft bijgedragen aan de integrale studie van het menselijk bewegen’ en dat deed vanuit ‘een natuurwetenschappelijke oriëntatie’. De bul werd hem ruim drie jaar na de aanvraag overhandigd door prof. dr. Claire F. Michaels, die zelf eerder promoveerde bij Turvey. Zo ontstond de bijzondere, niet eerder vertoonde situatie aan de vu dat de promovendus zich opwierp als erepromotor. In haar toespraak op 20 oktober 1995 somde Michaels vier redenen op waarom Turvey het eredoctoraat was toegekend. Hij zou, ten eerste, het teveel verwaarloosde probleem van de bewegingscoördinatie op de kaart hebben gezet. En hij begreep bovendien, ten tweede, dat beweging en waarneming niet apart konden worden beschouwd. Over die inzichten had Turvey in de loop van zijn carrière veel gepubliceerd. Ten slotte prees Michaels hem omdat hij zijn studenten ‘wisely and well’ onderwees. Turvey, eind 1994 blij verrast met de toekenning die hij ‘with consi-

145

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen