Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 48

brainstormen op de bilderberg

Te wollig, reageerde historicus Wieringa die anderhalve maand eerder tot buitengewoon hoogleraar economische en sociale geschiedenis was benoemd. Operationeel denken betekende ‘dat je er iets mee kunt doen.’ Wieringa werd bijgevallen door Kuiper en econoom Van der Kooy: operationaliseren betekende hanteerbaar maken. Dus was operationaliseren niet meer dan stipuleren? wierp Bianchi op. Dat ging Van Zuthem te ver, alsof operationaliseren waardevrij was, terwijl er altijd wel een element van waardering om de hoek kwam kijken. Van der Kooy beaamde dit. Normatief denken en operationeel denken lagen in elkaars verlengde. Operationele begrippen vereisten voortdurend aanpassing waarbij de levensbeschouwing van de onderzoeker niet was weg te denken. Dit was een moeilijk te doorgronden proces, meende Van der Kooy, een proces van ‘vage noties’ en secundaire normen. ‘Normatief heeft iets te maken met een chaos van vitale begrippen waarover de beoefenaar van wetenschap beschikt.’ In die chaos moest orde worden geschapen, uitgaande van vierderlei roepingsbesef: ‘jegens God, jegens zichzelf, jegens zijn naaste en jegens de dingen.’ Erg concreet was dat allemaal nog niet. Was in deze ‘amorfe problematiek’ niet meer klaarheid te brengen? vroeg Bianchi zich aan het begin van de tweede conferentiedag af. De benjamin van het gezelschap, de 24-jarige wetenschappelijk ambtenaar Hans van der Zouwen, deed een ferme poging. Een verleden moest worden afgeschreven, vond hij. Bianchi’s vraag van de vorige dag of de wijsbegeerte der wetsidee passé was, beantwoordde Van der Zouwen met een volmondig ‘ja’. De koers die Van Dijk na 1949 had uitgezet, navigerend op de dooyeweerdiaanse filosofie, moest worden verlaten. Kuiper, bij wie Van der Zouwen een jaar eerder was afgestudeerd, was het hiermee eens. Omziend naar de jaren vijftig kwam Kuiper tot de slotsom ‘de irreële benadering door de wijsbegeerte der wetsidee beklemmend te achten voor wat betreft de beoefening van de sociologie.’ Was wat Van Dijk had voorgestaan niet meer theologie dan sociologie? Van der Kooy vond dit te boud gesteld en waarschuwde voor het creëren van tegenstellingen. ‘Ieder doet het naar zijn eigen aard,’ benadrukte hij, ‘Abraham Kuyper is anders dan Gerrit Kuiper.’ Boekestijn onderschreef dit, sterker nog: Van Dijks opvattingen waren nog steeds actueel, in de zin dat het autonome vakwetenschappelijke denken zijn grenzen had. ‘Je kunt niet alles vragen aan de werkelijkheid,’ meende Boekestijn, ‘zij

47

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen