Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 304

wie betaalt, die bepaalt

ten, door respectievelijk het universitaire bestuursbestel en onderwijssysteem te verzakelijken en te stroomlijnen. Hoogleraren, docenten en studenten wisten de plannen te verijdelen, maar de geest van Maris en Posthumus liet zich allerminst verjagen. Onder de golf van het studentenactivisme ging een sterke conservatieve onderstroom schuil die in de tweede helft van de jaren zeventig, bij kenterend economisch getij, steeds prominenter aan het oppervlak kwam.4 PvdA-minister Van Kemenade besloot in 1976 dat het onderwijscurriculum van zes naar vijf jaar moest worden ‘geherprogrammeerd’. Bijvakken werden geschrapt; de studiedruk moest groter worden (waar in de praktijk weinig van terechtkwam). De wub werd voor een deel ontmanteld: op het grondvlak van de (sub)subfaculteiten en vakgroepen werd de democratie ingeperkt, ten einde de bestuurlijke slagkracht te vergroten. Twee jaar later, in 1978, kondigde Pais, de opvolger van Van Kemenade, de vierjarige cursus aan. Daarmee haalde de vvd-minister een streep door het nog lopende herprogrammeringsproces en werd alsnog werkelijkheid wat tien jaar eerder al door Posthumus was voorgesteld: een basaal en beroepsgericht curriculum waarin voor Bildung nauwelijks meer plaats leek te zijn. Voorts kondigde Pais voor de financiering van het onderwijs een nullijn aan, ongeacht het stijgende aantal studenten. Dat dit alles ten koste zou gaan van arbeidsintensieve onderwijsvormen, het zwaar bevochten projectonderwijs inbegrepen, was niet moeilijk te raden. Ook het universitaire onderzoek werd door Pais onderhanden genomen. Persoonsgebonden projecten, niet zelden te hooi en te gras uitgevoerd, moesten tot het verleden behoren. Faculteiten moesten meerjarige onderzoeksprogramma’s entameren die volgens een systeem van voorwaardelijke financiering (vf) werden bekostigd; pas na positieve evaluatie door een visitatiecommissie werden ze definitief gehonoreerd. Steeds verder drong de overheid het ooit zo autonome universitaire bolwerk binnen. Want wie betaalt, die bepaalt. De vraag wat het betekende sociale wetenschappen te beoefenen was een diametraal andere geworden, een tweezijdige: hoe houden we ‘Zoetermeer’, domicilie van het departement van onderwijs en wetenschappen, op afstand? Hoe halen we ondertussen wel zoveel mogelijk overheidsgeld binnen?

303

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen