Zevende Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerden Grondslag - pagina 18

XVI

weet te bepleiten, ja schier te veroveren, nu erlangen de rechtsvragen voor ons Gereformeerden eene groote beteekenis, nu verschijnt de studie der rechtsgeleerdheid ons in een ander liclit. Nog is er meer! De strijd om de school in het jaar 1886 zoowel in 's lands Raadzaal als bij de stembus met vernieuwde heftigheid ontbrand, is nog niet ten einde; zij blijft ons volk in twee partijen verdeelen, en eerst de volkomen zegepraal van de vrije school kan aan die verdeeldheid een einde maken en een toestand van iawendigen vrede doen weêrkeeren, waarbij de school niet meer allereerst middel van propaganda is. Doch zal het daartoe komen, kan dient aan tweeërlei eisch voldaan. Meer nog dan te voren zal het vrije onderwys, hooger, middelbaar en lager, zijne beteekenis, zijne levensvatbaarheid hebben te toonen; de erkentenis, die men ons weigert, moet worden afgedwongen. Dit is echter onmogelijk als de lagere school op zich zelve blijft staan; wat in de lagere school eenvoudig naar vorm en inhoud aan de kinderen wordt geleerd, is toch niet anders dan de vrucht van den geestesarbeid der geleerden. Ontzachlijk, maar gerechtvaardigd is de invloed der wetenschap op de volksschool, eene ongeloovige wetenschap, eene godsdienstlooze volksschool! Hoe kon eene Christelijke school blijven bestaan zonder eene gelooAdge wetenschap! De strijd is een. Dwaas is het daarom te hopen op bevrediging; zoolang althans de geloovige wetenschap, de Christelijke school, niet op voet van gelijkheid met de moderne wetenschap en de openbare school door de Overheid worden behandeld. De tweede eisch is dus deze, dat de vrije. Christelijke school hare pleitbezorgers hebbe in de Volksvertegenwoordiging, in de Overheidskringen. Ook hen verwachten wij van de Vrije Universiteit op Gereformeerden grondslag. Daar, daar alleen wordt het recht naar antirevolutionair beginsel onderwezen; daar worden dus de wapenen gesmeed, waarmede wij ons goed recht, de rechten van ons volk hebben te heroveren. Alleen twijfel of vrees doet terugdeinzen voor de onvermijdelijke worsteling; gelijk dat helaas ten vorigen jare gezien werd van enkelen, die tot dusverre nog golden voor mannen van Christelijk geloof en dies voor voorstanders van Christelijk onderwijs. Hunne overtuiging, of de moed hunner overtuiging ontzonk hun; zij wierpen zich in de armen van de richting, die nooit iets anders deed in Staat, en School en Kerk, dan het ongeloof voorstaan en verdedigen. Doch is daarmee al de schare van ijveraars voor de Christelijke school geslonken; het beginsel is te duidelijker uitgekomen; de overtuigden zijn vaster ingezet in hunne overtuiging, dat er op elk gebied zoo van het wetenschappelijk als van het praktisch leven maar ééne tegenstelling is: geloof en ongeloof; openbaring of rede.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen