Elfde Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerde Grondslag - pagina 21

XIS

Vrije Universiteit toch is de draagster van een onwrikbaar beginsel, hetwelk altijd zijn consequentiën met zich voert; dat beginsel, ninimer verzaakt, maar steeds hoog gehouden, werkte als een wigge, om te splijten wat in den grond niet één was. En zoo zag men dan, ja, met droefheid, maar toch ook niet zekere berusting, de belijders van het Kruis door deze Stichting gedeeld ; wat niet bijeen hoorde in den gi-ooten strijd tegen Ongeloof en Revolutie ook op het gebied der wetenschappen, viel uit elkaar. Wel werd zoo het getal der beginselvasten klein, maar alle halfheid was nu pok weg; steunende op Grod en op het Goddelijk recht van de zaak, die werd voorgestaan, stond men thans als een dicht aaneengesloten schare, vastberaden, ééns geestes, en ook ééns willens, om de getrokken lijnen te blijven volgen. Wat kracht er is uitgegaan van hen, die bespot zijn als de aemechtige Joden van weleer, toont de Vrije Universiteit, die in haar tienjarig bestaan gegroeid is als een palm onder de verdrukking. Maar daarover kan bij niemand in het hart eenige zelfverhef&ng plaats vinden. Het roemen zij in den Heere. Hem de dank voor den zegen, dien Hij op zijn gave heeft uitgestort, tot Hem ook alle smeeking om verderen wasdom voor de planting. Deze gevoelens vonden, gelijk vorige jaren, ook ditmaal Weer uiting in den Bedestond, die aan den vooravond van de jaarvergadering werd gehouden. De Boomslootkerk was Woensdagavond gevuld met een belangstellende schare, om nieuwe kracht en vertroosting te putten uit het woord, dat Ds. P. J. W. Klaarhamer, van Middelburg, zou spreken. De troostrijke verzekering, die de verrezen Heiland bij zijn scheiden van deze aarde aan zijn jongeren gaf, was grondslag der rede : „Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde." Aan dat woord ontleenén we ons recht; op dat woord gronden we onze sterkte en hoop ; in dat woord zoeken we de oorzaak van onzen zegen. Nadat gezongen was het veertiende vers van den 68''''=° Psalm, begon de leeraar met de herinnering, dat het hier een bidstond is, maar ook dankstond tevens. Immers we hebben te danken voor de weldaden, die ons uit de Fontein aller goeden zijn voortgekomeU; gelijk we smeekingen hebben op te zenden voor het hernieuwen van den milden zegen Gods. Met goedertierenheden heeft de Heere ons in het vervlogen tiental jaren gekroond, tot beschamiiig der tegenstanders, tot bemoediging van die de stichting liefhebben. Wat donkere wolken gingen ons niet over het hoofd; wat pijnlijke teleurstellingen hebben we niet ondervonden in het scheiden van zoovelen, die eerst met ons één weg gingen en thans steenen op dien weg leggen en ons op 't grievendst krenken. Maar ook zijn wij met droefheid vervuld over eigen tekortkomingen,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen