Zes-en-twintigste Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerde Grondslag - pagina 28

XXVIII

worden getuigd van zegepraal alleen door Gods genade; en bij al wat tot diepe verootmoediging stemt, vloeit het harte over van l o f en dank voor zooveel onverdiende en verbeurde gunstbewijzen. Dat onze Universiteit zoo spoedig zou worden wat ze n u is, dat hebben de mannen, die haar stichtten, niet k u n n e n vermoeden; ze hebben gezaaid, i n tranen vaak, maar k u n n e n n u met gejuich den oogst zien rijpen. O, ja, we zijn geslagen; en dat doet ons leed o m ons arme v o l k ; maar verslagen zijn we n i e t ; ons is nog zoovéél gelaten; we kunnen voortarbeiden aan het gezegende werk, i n de kracht des Heeren ondernomen, en we zullen voortgaan en strijden voor de eere van H e m , die, wat tegenspoed ons ook moge zijn weggelegd, ons toch meer dan overwinnaars maken z a l . Dat de geestdrift niet bekoeld is voor onze stichting, bleek u i t de groote massa, die u i t alle oorden des lands ditmaal ter jaarvergadering optoog; bleek reeds u i t de schare die s a m e n k w a m i n de

U R E DES GEBEDS. De Gereformeerde kerk aan den Z.O.-Buitensingel was bezet met een aandachtige menigte, voor welke Ds. J . J . Westerbeek van Eerten, uit K a m p e n , optrad. Met stille aandacht werd zijn rede aangehoord, waarvan we hier de hoofdzaak weergeven: Gelijk er i n het bergland enkele bergtoppen zijn, die hoog uitsteken en die, van allen k a n t reeds van verre gezien, altijd weer u w oog boeien, zoo zijn er ook te allen tijde menschen geweest, die een hoofd langer dan al het volk, de leidslieden waren op zoo menig terrein van het leven. Zij zijn de baanbrekers, de pioniers. Zij verstonden hun tijd. Ze overzagen dien. Ze rekenden met de werkelijkheid van het heden. Ze tuurden naar de voor hen liggende toekomst. Ze zochten h u n tijd te verstaan en ze gaven acht op de teekenen der tijden. E n werden die mannen dan, bij hunne overpeinzing, door den Geest des Heeren geleid, ja, dan voelden zij zich w e l d i k w e r f als vreemdelingen op aarde. Want ze waren i n de hun toeglanzende toekomst reeds zoo thuis. Ze haakten naar het ideaal dat aan h u n oog was vertoond, het ideaal dat met geestdrift door hen was omhelsd, en waarv a n ze geloofden, dat het eenmaal, op Gods tijd, heerlijke, volle werkelijkheid zou worden. Zulke mannen waren de profeten vanouds, de zangers en zieners. Zulk een m a n was Mozes. Mozes is de knecht des Heeren, die onder veel strijd I s r a ë l eenmaal u i t het huis der slavernij naar het land der vrijheid beeft geleid. A l is er n u veel verschil tusschen het volk des Heeren van oude tijden en Zijn erve van onzen tijd, toch scheen mij i n de ure, waartoe we hier zijn saarngekomen, een onmiskenbare trek van overeenstemmingToen w e r d door dat oude volk gestreden, om den Heere te dienen naar Zijn W o o r d . Deze samenkomst verklaart, dat door u op hoogen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen