Jaarboek 1925 - pagina 68

71 bouw aan de Keizersgracht, én werd gevolgd door een ongedwongen samenkomst van hoogleeraren en studenten in de Senaatszaal van datzelfde gebouw. Die samenkomst had voor velen, en ook voor mij, iets bijzonder aantrekkelijks. Niet alleen, wijl de p a s i n g e s c h r e v e n e n zich daar aan de hoogleeraren kwamen voorstellen. Maar vooral wijl de studenten van o u d e r e jaren de persoonlijke relatie met hunne professoren kwamen vernieuwen, voordat ze door dezen weer e x c a t h e d r a werden toegesproken. Bij het invoeren der nieuwe regeling is deze gezellige samenkomst vervallen, wel niet uit principe, maar toch feitelijk. Ik heb dit steeds als een gemis gevoeld, en menigeen heeft daarmede zijne instemming betuigd. Op mijn verzoek verklaarden Directeuren onzer Vereeniging zich bereid het oude gebruik zooveel mogelijk in eere te herstellen. Door hunne goede zorgen zal, terstond na afloop dezer plechtigheid, de receptiezaal van dit gebouw voor alle studenten openstaan tot het ontmoeten van hunne commilitones en — enkele minuten later — van de hoogleeraren. Mij persoonlijk, dames en heeren studenten, zal het een waar genoegen zijn, u daar in grooten getale te ontmoeten. En is misschien het uitwendig aanzien van deze receptiezaal minder huiselijk dat dat van onze oude Senaatzaal aan de Keizersgracht, — ik doe met vertrouwen een beroep op u aller medewerking tot het compenseeren van dit mogelijke gemis door verhoogde hartelijkheid, die immers de ware bron der gezelligheid is. Ter voorkoming van misverstand zij opgemerkt,- dat deze gezellige samenkomst van professoren en studenten niet moet worden verward met de receptie, welke de nieuw optredende^rector hedenavond om half negen te zijnen huize geeft. Deze beide samenkomsten zijn onderscheiden. Op den laatstverloopen stichtingsdag onzer Hoogeschool, 20 October jongstleden, hield ik naar aloud gebruik de wetenschappelijke rectorale rede, van welke ik nog even het onderwerp in herinnering breng: „Goden en koningen in de Elamietische teksten uit de dertiende en de twaalfde eeuw voor Christus." Thans kom ik tot eene taak, die vroeger met de wetenschappelijke rede verbonden was, maar in de laatste jaren ervan, losgemaakt is : het verhalen van de lotgevallen onzer Universiteit gedurende mijn ambtsjaar. Het is mij eene oorzaak van innigen dank aan God, dat in het afgeloopen academiejaar onze Hoogeschool werd bewaard voor zware verliezen door den dood. Evenwel kan ik niet nalaten te herdenken, dat er een groote is gevallen, wiens naam in vroeger jaren zoo nauw aan onze Ujaiversiteit was verbonden. In den loop van dit academiejaar behaagde het Gode tot Zich te nemen den oud-curator en oud-hoogleeraar Jhr. Mr. A. F. de Savornin Lohman. Met dankbaren eerbied staren we hem na, dezen Ridder zonder vrees of blaam, en we passen op hem toe

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen