Jaarboek 1966 - pagina 48

wetenschap, de moedeloze inzinking wanneer dat antwoord ons telkens weer ontglipt. En dan de betovering, die er uitgaat van een Kuyper in zijn tijd of van een Dooyeweerd in uw en in mijn tijd, van iemand die de brug tracht te slaan tussen de zekerheid des geloofs en de stellige grondslagen van onze kennis, die ons een wereldbeschouwing voorhouden, die een basis biedt voor het wetenschappelijk denken en werken. Hij heeft, als zo menig ander na hem op diezelfde leeftijd, de vurige drang gehad om het gebodene verder tot een wetenschappelijk geheel uit te bouwen. „Dan zal - zo heet het - tot verkrijging der Rechtswetenschap op Gereformeerde Grondslag het logisch systeem zijn op te bouwen uit de Gereformeerde beginselen, langs historisch-relatieve weg ontwikkeld, verbonden met en toegepast op naar tijd en plaats verschillende waarnemingen." 1) Wanneer hij op die weg was doorgegaan, dan had hij zeker veel kunnen doen voor de hem dierbare rechts- en staatsleer. Maar het is anders gelopen. Bij het doordenken van de aangewezen weg en bij het ondergaan van de vraagstukken, waarvoor de juridische ervaring hem stelde, is hij veel sceptischer geworden, heeft aan de ene kant veel meer eerbied gekregen voor de dikwijls slecht beredeneerde en brokkelige, maar uit een geloofsintuïtie gevoede standpunten, waartoe de praktijk kwam en anderzijds het vertrouwen in logische deducties en combinaties in die mate verloren, dat hij soms krachtig kon donderen tegen wat hij noemde de stelselzucht van anderen. Aan deze man van ongewone eruditie en geniale aanleg werd het „want onvolkomen is ons kennen en onvolkomen is ons profeteren" van I Cor. 13 hoe langer hoe meer bewust en dat remde hem om zich met wetenschappelijke stelligheid over de centrale vragen te durven uitspreken. Hij kon de „hybris" van anderen, die zich niet lieten remmen, ongenadig geselen - zijn kritieken op Krabbe heb ik al genoemd en welke coryphaeën der Nederlandse rechts- en staatswetenschap daar op college nog bijkwamen zal ik hier niet verklappen. Zelfs Kuyper werd dan niet gespaard en Groen van Prinsterer soms nog minder - al heeft hij die nimmer wetenschappeUjke hoogmoed of eigengereidheid aangewreven. Daarmee zeg ik niet dat de waarde van de beginselen der '•) t.a.p. blz. 69. 46

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen