Jaarboek 1971 en 1972 - pagina 41

heeft nooit zijn aandacht verminderd voor de bezinning over wat wel het duidelijke concentratiepunt van zijn leven mag worden genoemd: de bijbel, die zijn leven meer dan een halve eeuw mateloos heeft geboeid en gevuld. Als ik Grosheide's naam uiteraard vooral verbind met het Nieuwe Testament, is het allerminst mijn bedoeling zijn belangstelling voor het N.T. te isoleren. Allerlei facetten wijzen op een achtergrond, die de bijbel in zicht brengt en dan niet alleen in zijn wetenschappelijke arbeid, maar ook in allerlei verbanden van de verspreiding van de bijbel. In „Arcana Revelata" heeft ter gelegenheid van Grosheide's zeventigste verjaardag H. C. Rutgers aan zijn arbeid voor het N.B.G. dankbare aandacht geschonken, zowel in het hoofdbestuur als in de commissie binnenland. Deze arbeid heeft zeer de liefde van Grosheide's hart gehad en de betekenis van zijn arbeid op dit terrein heeft o.a. daarin gelegen, dat hij hier waarlijk oecumenisch gedacht en gewerkt heeft en met name bruggen gebouwd heeft tussen het N.B.G. en de Gereformeerden en het vroegere wantrouwen heeft weggenomen. Rutgers schrijft het geheel wegnemen van dit wantrouwen aan hem toe en de groei van het aantal leden neemt alle twijfel ook weg. Hij was altijd ter beschikking en dat hing samen niet maar met nuttige organisatieproblemen, waarvoor sommige mensen een charisma hebben, maar het was inhoudelijk bepaald, zoals blijkt uit zijn geconcentreerde arbeid voor de nieuwe bijbelvertaling in een geschiedenis, die zonder Grosheide niet te verstaan valt. Daarin ligt maar niet een indicatie van een onmiskenbaar researchcharisma, maar een religieuze en dan stimulerende motivatie van zijn arbeid. Zijn aandacht, niet voor een herziening van de Statenvertaling, maar voor een nieuwe vertaling in wijde kerkelijke uitzichten in verband met deze tijd onthult zijn visie op het unieke en concrete van de bijbelse boodschap en leidde hem als vanzelf tot een geconcentreerde aandacht voor bijbelvertaling en bijbelvertolking, voor het overbrengen en doen verstaan van het Woord. In dit alles komen we in aanraking met een opvallend gevoel voor de aardse, menselijke bezigheid ten aanzien van het geschreven Woord, voor taal en cultuuraspecten van dat Woord, voor vertaling en uitleg, tekst en canon, kortom: voor het Woord Gods in de geschiedenis. In de huidige discussie over het Schriftgezag zou men van een anti-docetische gerichtheid kunnen spreken d.w.z. geen verwaarlozing van het waarachtig menselijk en historisch aspect van de Schrift op de wegen van de Geest, 39

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen